Alter The Game

Chapter 43

Chapter 43

Hanggang sa maka-balik ako sa condo ay hindi ako mapakali. Pilit kong sinasabi sa sarili na wala lang naman iyong sinabi ni Papa. Na makikita ko pa rin siya mamaya at maririnig iyong mga kasinungalingan niya habang pilit niyang sinasalba iyong sarili niya.

Kasi iyon siya, 'di ba?

Makasarili.

Laging sarili ang iniisip.

Kaya... kaya impossible talaga iyong iniisip ko.

Impossible na gawin niya 'yon.

Pagbukas ko ng pinto ay nakita ko si Achilles na naka-upo roon at naghihintay sa akin.

"Ang aga mo namang nagising," sabi ko sa kanya.

"San ka galing?" tanong niya sa akin. Nag-iwan ako ng message sa kanya na may pupuntahan ako, pero hindi ko na sinabi kung kanino. Hindi ko naman inisip na magagalit siya sa akin dahil siya na mismo ang nagsabi na kausapin ko si Papa. Saka... ewan ko. Kahit kinakabahan ako kanina habang kasama ko si Tito Francis, deep down, hindi ko naman iniisip na capable siya na gawan ako ng masama.

Pero... ano ba ang alam ko?

Parang capable naman lahat ng tao sa paligid ko—kailangan mo lang hanapin kung ano iyong bagay na tuluyang makakapagpa-talon sa kanila mula sa dulo ng bangin na kinatatayuan nila.

Parang ako.

Inisiip ko lang na ganito ako... pero kapag may ginawa sila kay Achilles? Hindi ko rin talaga alam kung hanggang saan ko sila kayang hatakin kasama ko.

"Kay Papa," sagot ko sa kanya. Hindi siya nagsalita. "May tanong ako," sabi ko sa kanya.

Naka-tingin lang siya sa akin at naghihintay ng susunod na lalabas sa bibig ko. Ilang beses akong sumubok na magsalita, pero hindi ko alam kung paano ko sasabihin iyong nasa isip ko. Hindi ko alam kung ano iyong tamang mga salita na gagamitin ko.

Pero parang mas lamang iyong takot.

Kasi... paano kung kaya niya nga?

Mabilis akong umiling. Kinuha ko iyong cellphone ko at saka mabilis na tinawagan si Mauve. Napa-kunot iyong noo ko nang isang ring pa lang ay agad na sumagot na siya.

"Bakit—"

"May alam ka ba na mangyayari?" agad na tanog niya sa akin.

Mas lalong lumalim iyong pagkunot ng noo ko. "Tungkol saan?" naguguluhan na tanong ko.

"Kay Papa. Ewan. Hindi ko alam. Kakauwi ko lang pero naabutan ko si Mama dito na nagdadasal. Kanina ko pa siya sinusubukan na kausapin, pero naka-luhod lang siya sa harap nung altar at may hawak na rosary," sunud-sunod na sabi niya. "Kinakabahan ako kasi hindi siya nagsasalita... kaya may alam ka ba kung bakit nagkaka-ganito si Mama?"

Bumilis iyong tibok ng dibdib ko.

Tumingin ako kay Achilles. "Pwede mo ba akong samahan pumunta sa bahay namin?" tanong ko sa kanya at agad siyang pumayag.

Hindi sumasagot si Tito Francis kahit paulit-ulit ko pa siyang tawagan. Gusto kong isipin na natutulog lang siya o kaya ay may iba siyang ginagawa, pero iba talaga iyong kutob ko.

"Achilles," pagtawag ko habang nasa daan pa rin iyong tingin niya.

Saglit niyang binaling iyong mga mata sa gawi ko. "Hmm?"

"May... may mga kakilala ka ba?"

"Saan?"

"Na pwedeng tulungan ako na i-check si Papa?"