Kod Adı: Serçe (+18)

1.Kitap XIII.Bölüm

Yepyeni bir bölümle yine sizlerleyiz :))

Bol bol yorum yapıp beğenmeyi unutmayınız.

Yıldızlara dokunalım.

Sevdiklerinizle muhakkak paylaşın:)))

Keyifli okumalar;

🌻

Ellerim tir tir titrediğinde söylenenleri idrak etmeye çalıştım. Öyle birşey olmamalı, Sancak beni bırakmaz ki?

"Sancak'a noldu?" Diye sordum. Kapıyı birden açınca ikisi bana baktı. "Size soruyorum Sancak nerede?"

"Haber alınamıyormuş." Dedi Selim. Bağırdım.

"Sancak!" Gözyaşlarım süzülmeye başladı. "O annem ve babam gibi şehit olamaz! Beni bırakamaz!" Evden çıktığımda bahçeye baktım. "Arkanıza mı sakladınız? Saklambaç mı oynuyoruz?"

Etrafa baktım. Sancak yoktu. "Abii.." Ellerimi dudaklarıma götürüp birkaç adım geriye gittim. "Sancak beni bıraktı mı?" Gözyaşlarım daha fazla şiddetlendi.

Sırtım bir yere çarptığında sırtımı döndüm. "Niye ağlıyorsun sen?" Diye sordu Sancak. Sırtımı döndüm, Sancak üniforması ile karşımdaydı.

"O'na şaka mı yaptınız?" Diye sordu Yakup. Kollarımı Sancak'ın beline dolayıp başımı göğsüne yerleştirdim.

"Hemde en hassas olduğu konuda!" Diye bağırdı Nergis. Hıçkırdım. Sancak sırtımı okşamaya başladığında dudaklarını saçlarıma bastırdı.

"Burdayım Serçe'm, burdayım Deniz kızım. Ağlama." Dediğinde başımı göğsünden kaldırmadım. "Yapacağınız şakayı sikeyim! Olmayan beyninize tüküreyim! Gökhan! Sen kardeşinin hassasiyetini bilmiyor musun?"

"Benim haberim yoktu! Bilsem yapar mıyım lan!" Diye bağırdı abim. Başımı kaldırıp yüzüne baktım.

"Bundan sonra her göreve gittiğinde bana 'Allah'a emanet ol' der misin?" Hıçkırdım. "Çünkü Allah'a emanet ettiğimiz birini son kez görmeden ölmezmişiz." Başını salladığında elleri ile süzülen yaşlarımı sildi.

"Ederim güzelim, ama ağlama." Gözlerimden öptü. "Civcivli pijama takımı yakışmış da içindeki siyah tişört bir tık tanıdık."

"Senin tişörtün ki." Dedim. Tebessüm ettim, yanağıma uzunca öpücük kondurup sıkıca sarıldı.

"İşte şimdi huzurluyum." Dedi. Gözlerimi yumup kokusunu ciğerlerime çektim.

"Serçe biz özür dileriz." Dedi Selim. Saçlarıma defalarca öpücük kondurdu.

Ondan yavaşça ayrıldığımda güldüm. "Bak boynuma." Dedim. Kolyemi çıkartıp ona gösterdim. "Nasıl?"

"Hatunuma ne kadar güzel yakışmış böyle, dur bende ne var. Lasmin senin için kışlada yapmıştı." Dediğinde üniformasının cebinde küçük bez parçası çıkardı bez parçasını elime aldığımda incelemeye başladım.

Nakış vardı. Deniz kızı ve Şirine yazıyordu. Tam olarak adını bilemediğim ama yüzüğümdeki çiçeğe benziyordu. "Yüzüğümdeki çiçeğin aynısı." Dedim tebessüm ederek.

"Evet, unutma beni çiçeği." Dediğinde güldü.

"Bu yüzük pırlanta değil dimi?" Diye sordum. Çünkü bu kadar güzel bir yüzüğü kaybetmek istemiyorum, herşeyi kaybeden bir kadın olarak bu yüzüğü ve eşyaları ölene kadar saklayacağım.