Changes

HOOFDSTUK 11

'Wat heb ik vermoord?!' Riep ik verbaasd uit. 'Je hebt helemaal alleen een opperdemon gedood.' Zei Ethan. Volgens mij zei hij het meer tegen zichzelf dan tegen mij, maar dat maakte me niet zo veel uit. 'Waar ga je heen?' Vroeg ik verontwaardigd toen Ethan opstond en de kamer uitliep. 'Ga jij maar even slapen, je bent vast uitgeput.' Was het enige antwoord dat ik kreeg. Ik had geen zin om hem achterna te lopen, hij kwam vanzelf wel terug. 

Ik viel in slaap en beleefde alles wat ik die dag had meegemaakt opnieuw. Op het moment dat het monster voor me stond schrok ik wakker. Hijgend en zwetend kwam ik overeind. Toen ik eindelijk rustig was merkte ik dat er nergens geluid was. Waarschijnlijk was het nacht... Wacht nacht? Hoelang had ik dan wel niet geslapen?! Ik had het gevoel alsof het maar 1 uurtje was, maar het maakt niet zo heel veel uit. Nu het nacht was kon ik tenminste wel even op Snow-white rijden. Ik sprong opgewonden uit bed en liep het hutje uit. Vrolijk huppelde ik naar buiten toen ik keihard met mijn scheenbeen tegen iets opknalde. Ik kon nog net een kreetje onderdrukken en liep strompelend verder. Toen ik eindelijk bij Snow-white was ging ik op de grond zitten en checkte mijn been. Aii... dat was een dikke snee.

Snow-white kwam naast me zitten/liggen en tot mijn verbazing boog ze haar hoofd naar mijn wond toe. Ik keek verwonderd toe hoe ze met haar hoorn mijn wond raakte, en toen genas. Toen er niks meer dan licht roze streep te zien was ging haar hoofd weer omhoog en stond ze op. Blij sprong ik overeind en voelde dat de wond (nu een litteken) nauwelijks meer pijn deed. Behendig stapte ik op de rug van Snow-white en zodra ik zat, stoof ze vooruit. Eerst reden we gewoon op de grond, maar na een tijdje steeg ze op en vlogen we een rondje door de lucht. Het voelde geweldig! Eindelijk was ik weer vrij, geen mensen die alles over me wouden weten, geen verplichtingen en geen regels. Maar na een tijdje moesten we wel weer naar beneden omdat Quil heel boos zou worden als hij mij zag vliegen op Snow-white. Toen we waren geland begon het al wat lichter te worden, dus ik stapte snel van Snow-white af, aaide haar een keer en rende toen snel naar binnen.

Toen ik in mijn bed lag hoorde ik voetstappen naderen en deed snel alsof ik sliep. Ik hoorde iemand binnenkomen, hij boog zich naar me toe en gaf me een zachte kus op mijn voorhoofd. 'Sorry voor wat er is gebeurd.' Fluisterde de stem.

Srry beetje kort stukje... ik probeer de volgende langer te maken x