Changes

HOOFDSTUK 14

Die avond kon ik niet slapen. Er was ook veel te veel om over na te denken. Er klonk geklop op mijn deur. 'Wie is daar?' Vroeg ik. 'Ik ben het... Ethan.' Klonk de stem vanaf de andere kant van de deur. 'Kom maar binnen Ethan.' Zei ik terwijl ik snel mijn kleren checkte. Een kort broekje en een oversized shirt. Voor nu goed genoeg.

Ethan kwam bij me op bed zitten en we praatten een beetje over mijn oude leven. Het was wel een leuk gesprek tot hij over iets anders begon. 'Oke Es, je moet nu niet schrikken maar er is een voorspelling.' Zei hij een beetje zenuwachtig. Ik keek hem fronsend aan. 'Zeg nou maar wat die voorspelling is, dan zijn we er ook van af.' Zei ik lichtelijk geïrriteerd. 'Ja, nou... dat is het hem juist... nadat ik de voorspelling heb gezegd zijn we er niet vanaf... de voorspelling gaat namenlijk over jou.' Zei hij. Mijn mond hing letterlijk open van verbazing. 'Ahh shitt.' Was het enige wat ik zei. 'Oke, nou de voorspelling gaat als volgt:

Geboren uit koninklijk bloed,

Nog nooit iemand uit deze wereld ontmoet.

Ze zal strijden en misschien verslaan,

Uiteindelijk zal het kwaad tenondergaan.

Met negen mensen aan haar zijde,

Word het kwaad verslagen op een vredige weide.

'Dus van mij word verwacht dat ik het kwade, oftewel Heer Lucion, versla?!' Vroeg ik ontzet. Ethan schuifelde een beetje ongemakkelijk heen en weer. 'Nou ja... je hoeft het niet alleen te doen.' Zei hij. 'Waarom heb ik niet gewoon een normaal leven?!' Riep ik boos. Ineens barstte ik in huilen uit. Hij sloeg zijn armen om me heen en liet me uithuilen tegen zijn borst. 'He sstt stil maar... ik zal er voor zorgen dat je niks overkomt... ik zal er voor zorgen dat je niks overkomt... ik zal er voor zorgen dat je niks overkomt... ik zal er voor zorgen dat je niks overkomt...' Hij bleef het net zolang herhalen tot ik uiteindelijk nog stilletjes huilend in slaap viel.

Toen ik wakker werd merkte ik meteen dat Ethan er niet meer was. Ik kleedde me snel om en ging naar buiten. Een paar mensen waren al wakker, maar het grootste deel sliep nog. Ik keek of ik iemand zag die ik kende en uiteindelijk viel mijn oog op Jayden. Ik liep vrolijk huppelend naar hem toe. 'Hee Yay.' Zei ik. 'Hee Es leuk je te zien! Hoe gaat het? Ik zag dat je gisteren samen met Jace naar Ethan en die trol ging. Ik ben meteen weggelopen hoor maak je maar geen zorgen. Maar waar hebben jullie het over gehad? Ze zag er een beetje raar uit, maar misschien was ze wel super aardig dat weet ik niet. Maar da...' Lachend onderbrak ik hem. 'Okeee... misschien kun je beter één vraag tegelijk stellen.' Zei ik terwijl ik speels door zijn krulletjes ging. 'Oh ja sorry, ik was gewoon blij je te zien.' Zei hij terwijl hij rood werd. 'Ik ben ook blij om jou te zien hoor.' Zei ik met een glimlach op mijn gezicht. 'Dus wat wilde je me allemaal vragen?'

'Wie was die trol?' Was het eerste wat hij vroeg. 'Die trol heet Kaya.' Was mijn simpele antwoord. 'Waar hebben jullie het over gehad dan?' Vroeg hij nieuwschierig. 'Ik had wat vragen, en Kaya wist wat antwoorden.' Zei ik. Zo praatten we nog een tijdje door tot dat iedereen aan het werk was en toen gingen wij ook snel aan het werk.