Changes

HOOFDSTUK 18

Ik schrok wakker van een ijskoude plens water die over me heen werd gegooid. Ik wist meteen wie het had gedaan. 'TOMM!! Waarom deed je dat?!' Gilde/schreeuwde ik woest. Blijkbaar zag hij dat ik heel boos was want hij probeerde me een beetje te sussen. 'Je vroeg me toch om je wakker te maken? Nou, dat heb ik gedaan. En wees blij... nu hoef je je ook niet meer te douchen.' Zei hij. 'Ja jij hebt makkelijk praten.' Zei ik mopperend.

Nadat we alle spullen weer hadden ingepakt en wat hadden gegeten en gedronken gingen we weer opweg. 'Hoe zijn jullie de vorige keer eigenlijk van het kasteel naar de grot gegaan?' Vroeg ik nieuwsgierig. 'De vorige keer zijn we daar heen komen lopen, en weer met een portaal terug gegaan.' Antwoordde Ethan zijn schouders ophalend. 'Maar waarom kunnen we er niet met een portaal heen?' Vroeg ik verward. 'Er is iets mis met het portaal dat wij in de grot hebben. We kunnen niet met ons portaal ergens heen teleporteren, maar wel naar ons portaal toe.' Zei Jace.

We liepen nog een uur door en toen zagen we een meertje. 'Laten we hier maar even pauze houden.' Zei Jay, en hij plofte neer op een grote steen. Ik liep naar het meer toe, boog voorover en pakte wat water met mijn handen toen ik opeens een hand om mijn enkel voelde. De hand trok hard aan mijn voet en ik viel achterover. Ik slaakte een kreetje en de hand sleurde me mee het water in. Het was nog vrij diep water, maar gelukkig kon ik nog wel staan. Maar doordat die hand nog steeds aan mijn voet trok ging ik steeds dieper, soms kon ik mijn hoofd nauwelijks boven het water houden. Toen bekeek ik van wie die hand was. Op het eerste gezicht leek het een gewone jongen, maar als je hem wat beter bekeek zag je kieuwen en een vissenstaart in plaats van benen. Angstig keek ik achterom en zag nog net hoe Jace en Ethan haastig hun shirt en schoenen uittrokken voordat ik kopje onderging. 

Ik begon nog harder te zwaaien en trappen en probeerde uit alle macht mijn adem in te houden maar op een gegeven moment hield ik het niet meer. Ik voelde hoe mijn laatste adem mijn lippen verliet en daarvoor in de plaats het water naar binnen liet stromen. Langzaam werd het zwart voor mijn ogen...

Ethan POV

Ik zag dat Esmée naar het meer toe liep en ging zelf ook even zitten. Ik wou net wat drinken pakken toen ik een gil hoorde. Direct keek ik om en zag hoe Esmée het water in werd gesleurd. O nee, hoe heb ik zo dom kunnen zijn. Dat wij weten dat er zeemeerminnen en zeemeermannen bestaan betekent niet dat Esmée dat ook weet. Ik sprong direct overeind en trok een nogal verdwaasde Jace met me mee.

Onder het rennen deed ik mijn shirt en schoenen uit en zag nog net dat Esmée met een uitdrukken van doodsangst kopje onder ging. Ik dook het water in en hoorde dat Jace vlak achter me aan kwam. Ik zwom zo snel als ik kon en was al bijna bij haar. Ze keek angstig, haar ogen waren groot en stonden glazig. Ik wist dat ik niet veel tijd meer had. Maar ik wou haar echt niet verliezen. Ik pakte haar vast en trok haar mee naar boven terwijl Jace de zeemeerman wegjoeg. Toen we weer aan de kant waren legde ik haar neer en begon met reanimeren. 'O god alstjeblieft niet... alstjeblieft niet... alstjeblieft...' Fluisterde ik smekend. Ik begon de hoop al bijna op te geven toen ze het water ophoestte en haar ogen langzaam open deed.

Esmée POV

Ik deed mijn ogen open en zag eerst nog een beetje wazig, maar al snel keek ik recht in de bezorgde blauwe ogen van Ethan. 'Hee.' Bracht ik er schor uit. Ik zag hem opgelucht ademhalen. 'He terug.' Zei Ethan nog steeds een beetje bezorgd. Toen ik om me heen keek zag dat iedereen me bezorgd en opgelucht aankeek en ik begon me een beetje ongemakkelijk te voelen. Ik wou net wat zeggen toen Adam me een flesje water toe reek. Tot op dat moment had ik er niks van gevoeld, maar nu leek het alsof mijn keel in vuur en vlam stond.

Dankbaar nam ik het flesje aan en probeerde de dop eraf te draaien. Ik raakte lichtelijk in paniek toen ik merkte dat mijn handen te slap waren en te erg trilden om het dopje los te draaien en een paar piepgeluidjes was het enige wat ik uit kon brengen. Snel nam Adam het flesje van me over en gaf hem zonder dopje terug. Gulzig goot ik wat slokken naar binnen en toen ik uitgedronken was gaf ik het flesje weer terug aan Adam. Mijn keel voelde nog steeds wat rauw aan maar het was al veel minder erg als eerst. Ethan zette me op de rug van Snow-white en toen we verder liepen viel ik half in slaap op Snow-white haar rug.  

Heei zoals je hebt gezien zit in dit hoofdstuk een POV Ethan, moet ik vaker van POV wisselen of niet? In iedergeval is het volgende hoofdstuk wel gewoon weer in POV Esmée. Fijne vakantie nog!!