Changes

HOOFDSTUK 17

De volgende ochtend gingen we al vroeg op pad. Direct nadat we hadden besloten wie er mee gingen hadden we 6 rugzakken met een slaapzak, wat eten, wat drinken en een mes ingepakt. Natuurlijk hadden Jace en ik ook allebij onze boog (waarmee ik al veel beter kon schieten) bij ons. Ook gingen Snow-white, Skye en Quince met ons mee. Quince was een slimme pegasus met diepe, mysterieuze ogen zijn vacht was zwart als de nacht. Ook hield hij heel erg van wolken. Jace had me een verhaal verteld over Quil die op Quince reed en toen Quince in de wolken was, zat hij met de wolken te spelen en toen was Quil er bijna af gevallen. Bij Quince hadden we een soort tent achterop geknoopt. Bij Snow-white een tas met extra water en bij Skye voor ieder van ons een slaapzak.

We liepen nu al zo'n 2 uur en het enige wat we gezien hadden waren bomen. 'He Es er zit iets op je schouder.' Zei Tom. 'Oh wat dan?' Zei ik een beetje ongeïnteresseerd. 'Nou ik weet het niet zeker, maar het lijkt op een spin.' Zei Tom niet wetend dat ik daar doodsbang voor was. 'Wat?! Waar? Haal het van me af!' Riep ik paniekerig. 

'Ho rustig maar, ik haal hem er al af. Je hoeft niet zo panisch te doen.' Zei Adam terwijl hij al naar me toe liep. 'Hoezo hoef ik niet in paniek te zijn?! Er zit een spin op mijn schouder!' Riep ik boos. Ik voelde hoe de spin, die volgens mij best groot was, steeds dichter bij mijn hoofd kwam. Ik begon al lichtelijk te hyperventileren. 'Rustig nou maar hij is er al af.' Zei Adam terwijl hij met een vies gezicht de spin van mijn schouder veegde. Toen de spin eindelijk van mijn schouder af was vloog ik Adam om zijn hals. 'O dankje dankje dankje!! Je wil niet weten hoe dankbaar ik je ben.' Zei ik ik opgelucht.

Toen we weer op weg waren gingen ze de vraag stellen waar ik al bang voor was geweest. 'Maar Es waar ben je eigenlijk allemaal bang voor?' Zei Tom met een grijns. 'Nou eigenlijk ben ik niet zo heel snel bang, maar als ik ergens bang voor ben, dan ben ik daar direct extreem bang voor.' Zei ik een beetje ongemakkelijk. 'En voor wat ben je dan bijvoorbeeld bang?' Vroeg Jay nieuwsgierig. 'Oke ik zal het zeggen, maar dan moeten jullie niet lachen afgesproken?' Vroeg ik. 'Deal.' Zeiden ze allemaal. 'Nou het eerste waar ik bang voor ben zijn spinnen.' Zei ik terwijl ik zag dat ze nu hun lachen al bijna niet meer in konden houden. Nouja Adam en Ethan keken me meelevend aan. 'Ook heb ik claustrofobie en ben ik als ik alleen ben bang in het donker. En dat waren mijn angsten wel zo'n beetje.' Zei ik mijn schouders ophalend. 'En nu jullie angsten.' Zei ik met een grijns. 

Ethan was de eerste die wat zei. 'Mijn enige angst is het om iemand te verliezen waar ik om geef.' Zei hij terwijl hij rood werd. 'Ik ben ook bang in het donker, en ook een beetje voor demonen.' Zei Jay verlegen. 'Ik heb een beetje hoogtevrees.' Zei Jace beschaamd. 'Daar hoef je je niet voor te schamen hoor Jace, dat is heel normaal.' Zei ik bemoedigend glimlachend. 'Ik ben bang dat er ergens in de wereld een spook naar me kijkt.' Zei Adam. 'Zijn ouders zijn door een spook vermoord door naar ze te kijken.' Fluisterde Ethan in mijn oor. (srry was samen met mn vriendin een beetje melig bezig xd) 'Ik ben bang voor de dood.' Zei Tom bijna onhoorbaar. Ik vond dit stille gedoe niks voor Tom. 'Waarom is hij bang voor de dood?' Vroeg ik fluisterend aan Ethan. Ethan keek een beetje ongemakkelijk. 'Hij heeft zijn ouders zien doodgaan en is nu bang om anderen dood te zien gaan en om zelf dood te gaan.' Antwoordde Ethan fluisterend.

We liepen een tijdje in stilte door en hoe verder we kwamen hoe meer Tom zichzelf weer werd. Het begon met kleine grapjes, maar als snel kon ik niet meer ophouden met lachen. 'Zullen we maar even een pauze houden? Volgens mij heeft het namelijk niet heel veel nut om door te lopen met Esmée die om de minuut in elkaar stort van het lachen.' Zei Jace met een glimlach. Nog lachend ging ik opgelucht op een uitstekende boomstronk zitten. 'Ah dat is beter.' Zei ik terwijl ik de rugtas van mijn schouders liet glijden. Ik pakte mijn flesje water en dronk gulzig een paar slokken. Ook at ik nog een appel. Na een poosje te hebben gezeten liepen we weer verder.

Het werd wat kouder en donkerder dus begonnen we met het opzetten van de tent. Nat wat gestuntel stond de tent eindelijk klaar met de slaapzakken en al. Ethan zetten snel een vuurtje in elkaar terwijl ik Snow-white, Skye en Quince verzorgde. Na het eten nam Jace de eerste wacht terwijl de rest ging slapen, morgen moesten we er al weer vroeg uit.