Changes

HOOFDSTUK 30

'Hallo Haley, ik ben Ethan en dit is Esmée.' Ik zwaaide een keer kort en gaf haar een glimlach. 'Nou ehm jullie redden je wel, toch?' Zei Alysa. Ze lachte nog een keer naar ons, draaide zich om en liep weer in de zelfde richting als waar we vandaan kwamen terug. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk aangezien ik Haley nog helemaal niet kende, maar ik negeerde het.

'Nou, zullen we dan maar beginnen met de training?' Vroeg Haley met haar hoge stemmetje. Ze zwiepte haar blonde haren naar achteren en liep door de deur de trainingsruimte in. Ik mocht haar nu al niet. Ik had eerder met zulk soort mensen te maken gehad, mensen die zichzelf alles vinden. Zoals Céline mijn zus. Ethan pakte mijn hand stevig vast en samen liepen we achter het blondharige meisje voor ons aan.

We kwamen uit in een grote ruimte zonder plafond. De grond bestond voornamelijk uit gras, maar hier en daar zag ik er wat bloemen tussenuit groeien. 'Dit is de trainingsruimte.' Zei Haley die mijn bewonderende blikken had gezien. 'Het is hier prachtig.' Zei ik vol bewondering.

We namen plaats ergens midden in de ruimte en ik ging in kleermakerszit op de grond zitten. Op ons drie na, was er niemand te zien in de zaal. 'Als je zometeen gaat proberen te transformeren moet je je hoe dan ook concentreren op je element. Zullen we eerst proberen te transformeren in de kleine fee?' Vroeg Haley me met haar blauw paarse ogen vragend aankijkend. Ik ademde een keer diep in en uit. 'Oké hoe moet ik het doen?' Vroeg ik vastbesloten.

'Je moet niet te veel nadenken. Richt eerst je aandacht op je element, en dan denk je gewoon aan een kleine fee.' Zei Haley haar schouders ophalend alsof het de normaalste zaak van de wereld was. En dat was het natuurlijk ook voor haar, maar voor mij was het een ander verhaal. Ach ja wat boeide het eigenlijk ook, ik ging het gewoon proberen.

Ik sloot mijn ogen en legde mijn handen op het gras onder me. Ik maakte mijn gedachten leeg en voelde de energie door me heen stromen. Oke Esmée gewoon denken aan een kleine fee. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn? Dacht ik bij mezelf. Na een paar seconden keek ik tussen mijn wimpers door. Maar kwam tot de conclusie dat er niks aan mij veranderd was en deed zuchtend mijn ogen weer helemaal open. 'Het is niet erg hoor als het niet lukt. Had ik sowiezo al niet verwacht.' Zei Hayley arrogant.

Ik kon dat kind echt niet uitstaan met haar arrogante gedrag. 'Probeer anders eerst het dier eens.' Zei Ethan die mijn geïrriteerde blik gezien had. 'Ja, dat kan ook. Je moet je natuurlijk weer concentreren op je element en het dier dat je graag wil worden of waarvan je denkt dat je het zult worden.' Zei Hayley haar nagels bestuderend.

Nadat ik nog een geïrriteerde blik op Hayley had geworpen deed ik mijn ogen dicht en riep het element aarde weer op. Toen ik de kracht door me heen voelde stromen dacht ik aan een wolf. Hoe een wolf eruit ziet, hoe een wolf loopt, het gehuil van een wolf, een jong wolfje, etc. Toen... ik weet niet wat er gebeurde. Het voelde vreemd, alsof er duizenden belletjes bubbelden onder mijn huid. Ik was aan het veranderen.

Ergens vaag hoorde ik Ethan vragen of het wel goed ging. Ook voelde ik dat ik op de grond lag. Ik begon te schokken en een hevige pijn overspoelde me, het was alsof alle botten in mijn lichaam braken en zich daarna in superspeed weer heelden. Uiteindelijk lag ik stil. Ik voelde me anders. Mijn lichaam voelde anders aanders aan, alsof ik mezelf niet meer was. Ik ging overeind staan, op vier poten en deed mijn ogen open. Ik was een wolf.

Sorry dat ik zo lang niet geupdate heb!