Changes

HOOFDSTUK 33

Ik had een lichtblauw met witte kamer naast de kamer van Ethan en Jace die samen een kamer deelden. Een groot hemelbed vulde de helft van de kamer, en de rest werd opgevuld door onder andere een kast en een grote wandspiegel. Ik liep naar een donkerblauwe deur aan de andere kant van de kamer en deed hem open. Een badkamer.

Nadenkend over thuis liep ik naar het bed waar ik met een diepe zucht op neerplofte. Ik miste ze allemaal zo erg. Mijn ouders, mijn zusje Sofie, mijn beste vriendin Emily... Ik miste zelfs mijn hekserige zus Céline! Ik bedoel, als je haar mist moet je volgens mij wel heel wanhopig naar thuis verlangen.

Het leek allemaal ook gewoon net een droom. Of een nachtmerrie.. het is maar net hoe je het bekijkt. Ik wou heel graag naar huis, kon ik het eigenlijk nog wel mijn huis noemen? Mijn familie blijkt niet mijn echte familie te zijn en eigenlijk hoor ik ook niet eens in die wereld. Mijn zusje is mee genomen door de "slechterik van deze wereld" Heer Lucion.

Ik had geen idee of ik haar ooit nog weer zou zien. Natuurlijk ging ik niet alleen op deze reis naar het rijk van Heer Lucion om mijn vrienden (wel van deze wereld) te beschermen. En ook niet alleen om mijn zusje te redden. Ik ging er heen om hem te verslaan. Ik ging er heen om Heer Lucion te doden.

Een heel mooi doel, maar het zou me natuurlijk nooit lukken zonder mijn vrienden. Zij waren een van de goede dingen aan deze hele toestand. Bij de gedachten aan Ethan krulden mijn lippen op in een klein glimlachje. We waren officieel nog niet echt een stelletje (al zou ik dat stiekem wel willen). Maar oohh, hij is echt leuk. Met zijn warrige blonde haar en helderblauwe ogen. Van Ethan gingen mijn gedachten over op Jayden en tranen welden voor de zoveelste keer weer op in mijn ogen. Hij zou hier waarschijnlijk moeten blijven. En zoals ik het me nu bedacht zou Adam bij hem blijven, voor als hij wakker werd.

Ik veegde een verloren traan van mijn wang en stond op. Bij de kledingkast zocht ik een leuke pyjama uit (een witte met roze eenhoorns) en nam hem mee naar de douche.

Na zo'n beetje een half uur gedoucht te hebben stapte ik onder de warme stralen vandaan, droogde me af en deed toen snel mijn pyjama aan om niet koud te worden. Met mijn handdoekdroge haar boven op mijn hoofd in een slordige knot deed ik de deur open en liep naar de spiegel toe. Ik zag er nog ongeveer hetzelfde uit als dat ik deed toen ik nog gewoon in de mensenwereld was.

Mijn haar was nog steeds dik en kastanjebruin, mijn ogen leken groter dan ooit tevoren, mijn huid was iets bleker en zelf was ik ook wat dunner als eerst. 'Je bent prachtig.' Doorbrak een hese stem mijn gedachten. Snel draaide ik me om richting het bed, en toen ik zag dat Ethan er zat sloeg mijn hart een slag over. 'Ethan.' Zei ik terwijl ik glimlachend naar hem toe kwam lopen.

'Ik kon niet slapen.. ik moest de hele tijd aan jou denken.' Zei hij zijn onschuldige blauwe ogen op mij richtend. Ik gaf hem een glimlach en ging naast hem op het bed zitten. 'Je mag hier wel slapen?' Zei ik hem zo onschuldig mogelijk aankijkend. Een brede lach brak door op zijn gezicht en ik kon het niet laten hem een knuffel te geven. Na nog wat gepraat te hebben vallen we naast elkaar in slaap.