Changes

HOOFDSTUK 16

Ik liep haastig heen en weer tussen het kastje en de kok. Normaal aten we elke avond hetzelfde: een stuk vlees met wat groente. Maar deze keer wou ik wat anders hebben en dus waren de kok en ik druk in de weer met het avondeten.

We maakten soep, vlees en allerlei groenten door elkaar. Ik had vooral zin in de soep, het was echt heel lang geleden dat ik dat had gehad. Er waren veel dingen die ik miste van mijn eigen land. Zoals tv kijken bijvoorbeeld. Ik keek thuis echt heel veel films en series. Ik keek bijvoorbeeld Pretty little liars, Lost, The game of thrones en zo nog wel meer. Natuurlijk keek ik films als The Hunger Games, Divergent, The Maze Runner, enz. Ook miste ik mijn vriendin Emily heel erg. Zij was de enige die echt altijd voor me klaar stond.

Met het eten zat ik weer bij Ethan, Jace, Jay, Adam en Tom aan tafel, maar dit keer kwam Quil er ook bij aan zitten. 'Hei Quil.' Zei ik. 'Hee Esmée, hoe gaat het?' Vroeg Quil. 'Het gaat wel.' Was mijn korte antwoord. 'Oke Esmée ik wil nu echt eens weten wat er is gebeurt.' Zei Adam me doordringend aankijkend. Ik zuchtte en begon mijn verhaal.

'Ik was de tafels aan het dekken toen Jack samen met twee andere jongens op me af kwam lopen. Ze sloten me in en begonnen me te duwen, slaan en schoppen. Toen een van de jongens aan mijn haar trok werd ik ineens heel boos en maakte ik weer zo'n schild om me heen, maar deze keer was het krachtiger want ik zweefde een stukje boven de grond. Toen werd mijn concentratie verbroken en viel ik op de grond. Ik kroop zo ver mogelijk naar achteren en net toen Jack me weer wou trappen kwamen Ethan, Jace en Tom. Einde verhaal.' Zei ik de verbaasde jongens een voor een aankijkend.

'J je maakte een schild?' Vroeg Jay ongelovig. 'O ja jullie weten nog niet dat ik het element aarde bestuur heh?' Vroeg ik aan Adam, Tom en Jay. 'Nee dat wisten we inderdaad nog niet.' Zei Adam beschuldigend. Ik werd een beetje rood. 'Sorry jongens, ik wou het wel eerder vertellen, maar het was gewoon telkens niet zo'n goed moment.' Zei ik. Ik voelde me schuldig dat ik het niet eerder had verteld, maar ik was bang dat ze me raar zouden vinden. Tot mijn verbazing begon Tom ineens heel hard te lachen. 'Wat is er?' Vroeg ik verbaasd. Hij viel bijna van zijn stoel van het lachen en ik kon mezelf niet meer tegenhouden. Ik lachte net zo hard mee ook al wist ik niet waarom.

Toen we eindelijk uitgelachen waren keek iedereen ons aan alsof we gek waren geworden. 'Wat nou we lachen gewoon hoor, dat is geen misdaad!' Schreeuwde Tom. Snel keek iedereen weer naar zijn eten. 'O Oke Tom, w wa waar lachten w we om m?' Vroeg ik nog na lachend. Nu begonnen de anderen te lachen. 'Waarom lachen jullie nu dan?' Vroeg ik. 'Waarom lachte je terwijl je niet eens weet waarom je lachte?' Vroeg Quil. Ik fronste mijn wenkbrouwen en dacht eens goed na. Waarom lachte ik. 'Oja ik moest lachen omdat Tom moest lachen.' Zei ik. 'En waarom moest jij lachen Tom?' Vroeg Jace. 'Waarom ik moest lachen?' Vroeg Tom gespeeld verbaasd. 'Ik moest alleen maar lachen door het feit dat Esmée nu waarschijnlijk de sterkste is.' Zei Tom met een grijns op zijn gezicht.

We lachten alleemaal tot we ineens een harde knal hoorden. Uit het niets kwam Heer Lucion de kamer binnen lopen. 'Hallo allemaal.' Zei hij zo hard dat iedereen hem duidelijk kon verstaan. 'Ik ben hier natuurlijk niet echt, dit is alleen maar een hologram.' Zei hij met een gemene grijns. 'Oke om even ter zake te komen, ik kom hier natuurlijk niet voor jullie maar voor het meisje.' Van schrik liet ik mijn bestek vallen. 'Ahhh daar is ze wel, Esmée. Ik heb je al een tijdje niet meer gezien. Waarom ben je weg gegaan? We hadden het zo gezellig samen.' Zei hij met een fake glimlach. Als ik zou antwoorden zou mijn woede de overhand krijgen en zou ik dingen doen waar ik later spijt van zou krijgen dus zei ik maar niks. Het enige wat ik deed was hem met een vernietigende blik aankijken.

'Maar de reden dat ik hier ben is om jullie te waarschuwen. Als Esmée niet naar mij toe komt zal ik iedere nacht een demoon sturen die één van jullie vermoord. En dat zal ik net zo lang doen tot dat Esmée vertrekt.' Zei hij met een tevreden glimlach. 'Ik zie jullie later misschien. En o voor ik het vergeet, Esmée komt alleen.' En na dat gezegd te hebben was hij net zo snel weer verdwenen als dat hij was gekomen.

'Wow dat was creepy.' Zei Tom de stilte verbrekend. 'Ja creepy en dom.' Zei Jace. 'Hoezo dom?' Vroeg ik met een frons tussen mijn wenkbrauwen. 'Nou natuurlijk ga je niet naar zijn kasteel. En als je al zou gaan, zou dat niet alleen zijn.' Zei Ethan alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 'Ma.. maar ik moet gaan!' Zei ik overtuigender dan dat ik was. Begrijp me niet verkeerd ik wou echt niet naar zijn kasteel gaan en al helemaal niet alleen, maar als ik niet ging zou het monster komen. En als er dan iemand dood zou gaan, zou het mijn schuld zijn en dat zou ik echt niet op mijn geweten willen hebben.

'Oke allemaal, ik vind dat we moeten stemmen. Wie wil dat het monster komt en Esmée blijft gaat aan de linker kant van de kamer staan. En wie wil dat Esmée weg gaat zodat het monster niet komt gaat aan de rechter kant van de kamer staan.' Zei Jack. Ik voelde me alsmaar elendiger en ongeveer de helft van de jongens stond aan de rechter kant. Er stonden ook een paar jongens aan de linker kant dat waren Ethan, Jace, Quil, Jay, Adam, Tom, Ap en nog wat jongens die ik niet goed kende. Jack en zijn groepje jongens gingen natuurlijk ook aan de rechter kant staan. Toen iedereen behalve ikzelf ergens stond vond ik dat ik ook maar eens een keuze moest maken.

Ik twijfelde maar een seconden en liep toen vastberaden naar de rechter kant van de kamer. Iedereen keek me verbaasd aan. 'Wat nou, ik ga echt niet toestaan dat jullie doodgaan vanwege mij hoor.' Zei ik een beetje bitchie. 'Oke dat is dan afgesproken, ze vertrekt morgenochtend.' Zei Jack.

'Ik ga met haar mee.' Klonk de stem van Ethan. 'Ik ook.' Zei Jace zeker van zichzelf. 'Ik ga ook mee.' Zei Tom met een grijns op zijn gezicht. 'Als jullie het goedvinden wil ik ook mee.' Zei Jay een beetje twijfelend. Ik wou zeggen dat hij voor zijn eigen veiligheid hier moest blijven, maar daar was Tom het duidelijk niet mee eens. 'Maar natuurlijk mag jij ook mee.' Zei Tom. Ik wierp hem een woedende blik toe. Hij haalde verontschuldigend zijn schouders op. 'Ik ga ook mee.' Zei Adam. 'Ik wil wel mee... maar ik denk dat ik hier moet blijven.' Zei Quil twijfelend. 'Ja jij moet hier blijven en goed voor de rest zorgen.' Zei Ethan tot mijn opluchting.