Chapter 18
Gift
My uniform got wet. Parehas kami ni Aello na parang basang sisiw. He let me borrow his clothes. Kaya ngayon ito ang suot ko pauwi sa bahay. It smells just like him. This white shirt is so him, kahit kanina pa kami nag hiwalay nararamdaman ko pa rin ang mga yakap niya.
Hanggang papasok ng bahay ay hindi pa rin mawala ang mga ngiti sa labi ko.
I am so happy. He is finally mine. May karapatan na akong mag selos. May karapatan na ako sa kanya. I can finally call him whenever I want to or text him! O can finally ask him on a date. I can finally spend time with him, freely.
Alam kong masaya rin si Aello. He already stole a kiss from me, hindi pa kami no'n pero parehas na ang nararamdaman namin. I thought that was enough. Iba pa rin talaga if boyfriend mo na ang tao. It's so different when there is a label.
Nag tipa ako ng mensahe sa kanya habang nasa loob ng Tricycle.
To: Next, Turuan mo naman akong mag mahal
I'm almost home, my boyfie.
I laughed a bit at the nickname I gave him. It's a bit cringey, but nothing is cringed when you have someone you are willing to cringe.
From: Next, Turuan mo naman akong mag mahal
Okay. Please, be careful. I should've sent you home, and I miss you already.
He wanted to take me home, but of course, I couldn't let him. Mapapagalitan kami ni Tita pag may kasama akong lalaki... And also I don't wanna be dependent on him. Mabilis akong maging dependent sa isang tao. Ayaw kong masanay kay Aello.
Kinabahan ako ng makita ang oras. It's almost seven! Tito told me to go home at Six! I'm gonna be so dead.
Kumain pa kasi ako ng soup sa kanila ni Aello. Hindi kasi ako makatanggi dahil niluto iyon ng boyfriend ko. I missed him so much, so I spent all my remaining time of the day with him.
Kung mapapagalitan man ako ni Tito, okay lang. My heart is full right now, I can take hundreds of criticisms, I will still stand strong, and I am guarded of Aello's love.
"Ngayon ka lang?" Tumango ako kay Aling Tie.
"Opo,"
"Wala dito ang Tito mo, binilin niya na sa susunod na araw mo na lang daw gawin ang iuutos niya" Gumaan ang pakiramdam ko dahil sa binalita ni Aling Tie.
"Sige po, salamat"
"Kumain ka na, Iha" Minuwestra niya sa akin ang lamesa na nakahanda. I'm full but Aling Tie prepared this.
"Sige po," Sagot ko ulit. "Alam niyo po ba kung nasaan sila?" Tanong ko ng napagtantong tahimik ang bahay.
"Umalis. May business meeting ang mag-asawa, ang anak naman ay gumala kasama ang mga kaibigan. Ikaw ba? Galing ka rin ba sa boyfriend mo kaya natagalan kang umuwi?" I smiled at Aling Tie.
She tried to hide her white hair by coloring her hair black. Tumatakas pa rin ang tunay na kulay ng kanyang buhok. Talagang matanda na si Aling Tie. Pero sa kabila ng kanyang edad nagagawa niya pang gumawa ng mga trabaho dito sa bahay. Sometimes, I feel bad seeing her cook our meals and clean the table after everyone eats.
Lagi ko naman siyang tinutulungan, pero paminsan hindi na, pag ayaw ko ng kaharap ang pamilya ko.
"Ahh, hindi po" Sagot ko.
"Talaga ba? Sino nga ang lalaking 'yon? Aello ba? Yung nasa orphanage!"
Umiling ako kay Aling Tie. "Hindi ko po siya boyfriend!" Pagtanggi ko. Ayaw kong mag sinungaling sa kanya pero baka kasi makwento niya kay Tita. "Ay weh? bakit? Parang gusto ka naman ng bata. Panay tingin nga sa'yo no'n eh!"
BINABASA MO ANG
SUN SHOWER (Butterfly Sanctuary series 1)
Teen FictionI hated the rain. I hate its sound, it's humid, it's feeling. I feel like the things we can do are limited when it is raining. I hate the people who say they love the rain but open an umbrella when it pours. I hate how the rain makes me feel... lone...