Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~şinanay da yavrum şina şinanay~
Çocukluk arkadaşım olan Mert Hakan'ın beni maçına çağırması sonucuyla Fenerbahçe maçına gelmiştim. Zaten koyu Fenerbahçeliydim ama genelde maçları evimde televizyondan izliyordum. Bugünde Mert Hakan'ın zorlamalarıyla gelmiştim zaten.
İkinci yarının başlamasına 5 dakika kadar kalmıştı. Durum 2-1 biz öndeydik. Ama arayı açmamız lazımdı, çünkü önemli bir maçtı. İlk yarı bittiğinden beri Mert Hakan'a motive edici şeyler yazıp duruyordum. O cevap vermesede gördüğünü görmüştüm.
İkinci yarı başladıktan 7 dakika sonra gol yedik. Durum 2-2 olmuştu ve karşı taraf baskıcı oynuyordu. Mert Hakan'ın benim olduğum tarafa baktığını gördüm. Bana bakıp üzgün bir bakış göndermişti. Ona güven verici bir bakış attıktan sonra tekrar oyuna dönmüştü.
İkinci yarının bitimine yaklaşmıştık. Hakem ek olarak 4 dakika vermişti. Ne kadar gol yiyip kaybetmemizden korksamda berabere kalmakta istemiyordum. Bu maçı kazanmalıydık. Artık üçüncü dakika oynanırken iyice umudumu kesmiştim. Bundan sonra atacaklarını düşünmüyordum.
Yüz ifadem tamamen düşmüşken top İrfan Can'ın ayağına geçmişti. Hiç durmaksızın ayağında top ile son sürat koşmaya başlarken tribünlerde ayağa kalkmıştı. Karşısına çıkan rakip takımın oyuncularına çalım atarak koşmaya devam etmişti. Biraz duraklayıp etrafına baktı ve ofsaytta olmadığını anlayınca topu filelerle buluşturdu. Herkes İrfan Can için tezahürat yapıyordu ve herkes çok coşkuluydu. Önemli bir maçı da İrfan Can sayesinde kazanmıştık.
Takımdakiler İrfan Can'a doğru koşup ona sarıldıklarında ben hâlâ İrfan Can'ı izliyordum. Ayrılıp benimde olduğum tribünlere yaklaştı. Bana bakmıyordu ama ben ona hayran olmuş bir şekilde bakıyordum. Elinde hayali türk kahvesi varmışta onu içiyormuş gibi yapıp gülmüştü. Taraftarlarda onunla beraber gülmeye başlamıştı. Komik bir gol sevinci yapmıştı. Gözleri taraftarlarda gezerken benim gözlerimde takılı kalmıştı. Ben zaten ona bakıyordum.
Yanına Mert Hakan geldiğinde o da İrfan Can'ın olduğu yere baktığında beni gördü ve gülerek el salladı. Ben de ona el salladığımda İrfan Can, Mert Hakan'a bir şeyler söyledi ve aralarında bir şeyler konuştular. Tekrar bana döndüklerinde gülümsedim. Onlar da karşılık verip diğer takım arkadaşlarıyla sahayı terk ettiler.
•••
Çıkışta Mert Hakan'ı bekliyordum. Bir türlü çıkmak bilmemişti. Neredeyse yarım saattir bekliyordum. Takımdaki diğerleri çıkmıştı ama o hâlâ içerideydi. Telefonuma mesaj gelince hemen baktım. Mert Hakandandı. Arkadaşlarıyla yemeğe çıkacağını ve benim eve taksiyle dönmemi söylemişti. Hadi ama, bunu şimdi mi haber veriyordu bana? O kadar beklemiştim? Sesli bir şekilde oflamıştım.
"Hayırdır, kötü bir şey mi oldu?"
"Ha?" Arkamdan gelen sesle o tarafa baktığımda İrfan Can'ı görmüştüm. O daha çıkmamış mıydı?
