Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~seni kendime sakladım~
Gözlerim kapalı bir şekilde beklerken bir yandan da tırnaklarımı avuç içlerime bastırıyordum. Bu kadar zor olacağını tahmin etmemiştim. Belki de beni korkutan şey gece uçuşu olmasıydı.
Kendi kendime düşünürken yan koltuğa birisi oturmuştu, ama ben gözlerimi açıp kim olduğuna bakmamıştım. Kendi kendimi oyalamaya çalışıyordum. Kötü düşünceleri kafamdan atmaya çalışıyordum.
"Pardon, iyi misiniz?" Yan tarafımdan ses geldiğinde bir tepki vermemiştim, şu an kimseyle konuşacak halde değildim. Eğer konuşursam kusardım çünkü.
"Hanımefendi?"
"Ne var kardeşim, ne istiyorsun?" Sinirle gözlerimi açıp yan tarafıma dönmüştüm. Karşımdaki kişiyi görünce olduğum yerde kalakalmıştım. Lan bende Bertuğ'nun yüzünün basılı olduğu yastık var?
"Kardeşim?" Ne dediğim aklıma geldiğinde içimi ufak çaplı bir utanç kaplamıştı. Buradan sonra nazik olmaya çalışamazdım. Bir kere böyle başlamıştık böyle de devam ettireceğiz artık.
"Evet, buyur? Bir sorun mu vardı?"
"Hayranı olduğunuz kişilerle hep böyle kaba mı konuşursunuz?"
"Ha?" Şaşkınlıkla ağzımdan çıkan şeye güldü ve gözleriyle elimde tuttuğum telefonumu işaret etti. Gözlerim oraya kaydığında ikinci defa rezil olmuştum ona. Ekran resmimde onun fotoğrafı vardı. Hızla ona döndüm.
"Sensin kaba!" Hızla elim ağzıma gittiğinde onun şaşkınca açılan gözlerine bakıyordum. Ne demiştim ben az önce?
"Pardon. Yani kusura bakma, ya da bak istiyorsan." Hayretle beni dinliyordu.
"Özür dilerim. Dilemiyorum ya da vazgeçtim, sen özür dile." Daha kaç kere kendimi rezil edeceğim acaba? Gülmemek için dudaklarını birbirine bastırıyordu.
"Pardon? Komik bir şey mi var?" Ellerini teslim olur gibi havaya kaldırmıştı.
"Yo, keyfine bak." Şu an pek keyfime bakacak durumda değildim, ama neyse.
Önüme dönüp tekrardan gözlerimi kapatmıştım. Uçuş öncesi yapılacaklar yapıldıktan sonra uçağın kalktığına dair anons yapılmıştı. Pencere kenarında oturduğum için lanet okumuştum içimden kendime.
Tırnaklarımı o kadar çok batırıyordum ki avuç içlerimin kanadığını hissedebiliyorum. Başka bir elin, elime temas ettiğini hissedince kim olduğuna bakmak için gözlerimi açmıştım. Bertuğ elimi kendi eline kenetleyip bana bakmıştı.
