Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~o gözler, o kaşlar, bal gibi dudaklar...~
"Geliyorsun bugün değil mi?"
"Tabii ki. Derbi var bugün, kaçırır mıyım hiç?"
Ablamla Cenk abi aralarını düzeltmişlerdi sonunda, ben de rahatlıkla Galatasaray'ı desteklemeye gidebilecektim. Üstüme Kerem imzalı formamı geçirip aynanın karşısına geçtim. Güzel olan şey ben miydim yoksa forma mıydı?
"Formayla aşk yaşaman bittiyse çıkalım artık?" Cenk abiye gözlerimi devirip çantamı da aldıktan sonra çıkmıştık evden. Cenk abi sözünü tutup benim için Kerem'den imzalı forma almıştı, derbi öncesi olmasını umursamadan hemde.
•••
Ne kadar tribünlerde olmak istesemde derbide, tek başıma orada olmaya cesaret edememiştim. Bu yüzden de ablamla birlikte maçı locadan izleyecektik.
Oyuncular ısınmak için sahaya çıktıklarında gözüm Galatasaray futbolcularının üzerinde geziyordu. Başımı Beşiktaş oyuncularının olduğu tarafa çevirdiğimde zaten bana bakan Semih ile göz göze gelmiştik. Başıyla selam verdiğinde ben de gülümseyip aynı onun yaptığı gibi başımla selam vermiştim.
Onu en son Beşiktaş'ın maçına gittiğimde görmüştüm. Nedensizce bu 1 haftada onu tekrar görmeyi çok istemiştim. Hatta bir ara Konya maçına gitmeyi bile düşünmüştüm ama biraz fazla olacağı için vazgeçmiştim. Aklıma Cenk abiyi ziyaret etmekte gelmişti ama bunun için vakit bulamamıştım. Şimdi ise buradaydım, üstümde Galatasaray forması varken, Beşiktaş'ın parlayan yıldızı Semih Kılıçsoy ile bakışıyordum.
Ona karşı kimseye karşı hissetmediğim şeyler hissediyorum bunun farkındayım, benim asıl merak ettiğim, şey aynı şeyleri o da bana karşı hissediyor mu?
Ablamın kolumu dürtmesiyle gözlerimi Semih'ten çekip ablama çevirdim.
"Semih ile aranızda bir şeyler mi var sizin?" Gözlerim şaşkınlıkla açıldığında o bana imalı bakışlarıyla bakmaya devam ediyordu.
"Ne alaka abla ya? Semih ne alaka şimdi?"
"Semih ne alaka öyle mi? Kızım farkında mısın bilmiyorum ama ona nasıl baktığını gördüm. Aynı şekilde onun da sana bakışlarını." Tam itiraz edecekken Semih'in bakışları geldi aklıma.
"Nasıl bakıyor ki?"
"Kimseye bakmadığı gibi."
Gözlerimi tekrar sahaya çevirdiğimde oyuncuların İstiklal marşı için dizildiğini gördüm. Garip olan şey ise, Semih'in hâlâ bu tarafa bakıyor olmasıydı. Bana el salladığında ilk başta şaşırsam da ben de ona el sallamıştım.
