Necmi'nin beni dürtüklmesiyle kendime geldim.
" hopp iyice koptun gittin oğlum. Derslerde de aklın beş karış havada kendine mi gelsen artık." Dediğinde son derece haklı olduğunu bildiğim için kafa sallamakla yetinmiştim.
İki üç gündür hayatla bağımı koparmış gibi oradan oraya süzülüp duruyordum. En son kafetaryanın arkasında konuştuktan sonra, Ozan yine sadece selam verme işine dönmüştü.
Yanından geçtiğim de yada sınıfa girdiğinde illa ki bir baş selamı veriyordu. Yada ufak bir selam sesini benden esirgemiyordu ama bundan ilerisi için yine bir adım atmamıştı.
Sanırım onun o bahsettiği arkaşlıkta sadece selam verme üzerine kuruluydu.
Aslında ne bekliyordum bende bilmiyordum ama biraz fazlasına sahip olunca daha fazlasını istemekten kendimi alamıyordum.
Hiç bir zaman ,Hiç sahip olmadığım bir şeyi istemek gibi bir durumum olmamıştı ama şimdi azıcık bile onunla iletişim halinde bulunmuş olmam ,daha fazlasını istememe sebep olup oluyordu.
" oğlum kime diyorum lan ben. Tuna bak kardeşim sen harbi iyi değilsin. Dalıp dalıp gidiyorsun. Lan alt tarafı iki üç cümle konuştunuz bu kadar kaptırma kendini ne olursun." Dedi Necmi tekrar beni dürterek.
" Haklısın. Toparlanacağım ama sürekli aklımda . Allah kahretmesin , iletişim halinde değilken her şey daha kolaydı. Böyle ağzıma bal çalınmış gibi hissediyorum."
" salla be oğlum zaten not için konuşmaya çalıştığını sen de biliyorsun. Böyle konuşmaması daha iyi . Diğer türlü sadece seni kullanmaya çalışacaktı. "
" ona bile razıydım desem beni dövmezsin dimi."
Dedim işi şakaya vurmaya çalışarak.
Tabi bu sözDe şakaydı. Gerçekten de buna bile razıydım.
" ah be Tuna. Hadi kalk derse doğru gidelim geç kalacağız."
" tamam ."Diyerek ayaklandım.
Derse girdiğimiz de bu sefer biraz daha kendime gelip derse odaklanmaya çalıştım.
Başarılıda olmuş gibiydim. Notları daha düzgün bir şekilde tutabilmiştim. Her şeyden önce başarılı olup , bitirmem gereken bir okul vardı .
Aşk işlerinin genel hayatımı engelleyebileceği bir hayata sahip değildim. Böyle lükslerin benim hayatımda yeri yoktu.
Okulu bitirip , para kazanmalıydım. Arkamda çuvalldığımda beni destekleyecek bir ailem yoktu.
Yetimhanedekiler de bir yere kdar benimle olurdu. Başarısız olduğum zaman ,kim ne kadar arkamda dururdu belli değildi. Her zaman en iyisini yapmak zorundaydım.
Hiç bir yerde yüzlerini kara çıkartmaya hakkım yoktu. Hata yapmak benim için bu tarz konularda imkansızdı.
O yüzden kendimi hızlıca toparlamam gerekiyordu. Bu kadarcık şeyde bile üç gündür kendimi dağıtmıştım aşk bana gerçekten hiç yaramıyordu.
Dersin sonuna doğru hoca proje ödeviyle ilgili bir şeyler anlatmaya başlamıştı.
Her sene proje ödevlerimiz olurdu. Sunum yapmadığım sürece benim için proje ödevleri basit görevlerdi.
Sunum işini de o sırada grupta olan her hangi birinin üstüne yıkabiliyordum. Topluluk önünde konuşmak mı ? Bu benim en büyük korkum olabilirdi. İsterlerse bütün projeyi ben bile yapabilirdim, Sunum yapmadığım sürece her şeye razıydım.
Genellikle de grup olacağımız kişiler aşağı yukarı aynı kişiler olup duruyordu zaten. O yüzden sıkıntısız bir şekilde hocayı dinlemeye devam ettim.
