KORUMA

4

İlk iş günümün iyi geçmesini umarak hazırlanmaya başlamıştım. Evet bir veletle uğraşacaktım ama ben binlerce veletle uğraşmaya alışıktım zaten.

Normal korumalar gibi takım elbise zorunluluğum vardı.
Askeriyede üniforma neyse de bu takım elbise işi beni biraz sıkmıştı. Ama yine de yapacak bir şey yoktu. Dün Özbey denilen adamın şirketine gidince ağzım açık kalmıştı. Düşündüğümden de daha zengin olduğu kesindi. Öyle yüksek binanın içinde sadece bir yer ona ait değildi. Koskoca bina onundu.  Zaten ufak çaplı bir araştırma yaptığımda  da bir çok farklı iş kolunda çalıştığını anlamıştım.

Bir sürü yürütülen fabrika ve çalışma alanı vardı. Ülkenin sayılı zenginlerinden olduğunu anlamam çok fazla zamanı mı almamıştı.

İsmi sayılı iş adamlarıyla birlikte anılıyordu. Bense ismini daha önce hiç duymamış olsam da soyadlarını düşününce , bir kaç kez duyumsamış olabileceğimi düşündüm.

Binanın içine girdiğimde ulan ne hayatlar var diye düşünmeden edememiştim.

Hiç bir zaman parayla bir problemim olmamıştı. Özellikle yüzbaşılık dönemimde para benim için çok ufak bir ayrıntı olmuştu.

Maaşım her zaman iyiydi.  Evim , arabam her şeyim vardı. Ama böyle bir zenginlik insanın aklını alırdı.

Avukat bozuntusuyla konuşunca neredeyse askeriyede aldığımın üç katı bir miktar teklif etmişlerdi.

Bu para benim için mükemmeldi. Gerçekten para konusu beni fazlasıyla tatmin etmişti.

Anlaşmaya göre bir sene boyunca bu işten asla ayrılamazdım .  Eğer ayrılmak istersem de, benden yüklü bir miktar tazminat alacaklardı.

Bu konuyu aslında biraz düşündüm. İstediğim zaman işi bırakmayacak olma düşüncesi biraz canımı sıkmıştı ama parayı bir kez daha düşününce kabul ettim.

Tatil konusunu bir kez daha tekrarladı.  Bende problem olmadığını söyleyip geçiştirdim.

İstersem bazı çalışanlar için yapılmış evde kalabileceğimi söylemişti. Ama bunu istemediğimi, her zaman geçte olsa evime gideceğimi söyledim.

Şoförlük yapmayacaktım. Tek yapman gereken okul dışında veletin yanından ayrılmamaktı. Gözümün üstünde olması yeterliydi. Bu da benim için kolay bile sayılırdı.

Avukat beni bir çalışanın yanına gönderip beden ölçülerimi aldırdı ve evime akşam üzeri takım gönderceeklerini söylediler.

Resmi törenlerde giydiğim eşyalarım dışında , iş için takım elbisem yoktu.

Bu benim için iyi olmuştu . Birde alışveriş yapmak için uğraşmayacaktım.

Akşam eve ise tam beş tane takım elbise ve 5 kutuda ayakkabı göndermişlerdi.  Neredeyse hepsi birbirinin aynısıydı.  Ne gerek vardı diye düşünsemde sonra banane benim param mı diye düşünüp hepsini dolabıma yerleştirmiştim.

aynada kendime bakınca uzun zamandır kendimi böyle derli toplu görmeyeli çok zaman  olduğunu düşündüm.

Tamam kötü durumda değildim ama üzerimde ki salmışlık gidince bir iyi hissetmiştim.

Her zaman disiplin ,düzen ve dakikliğe önem verdiğim için biraz erkenden arabama atlayıp verilen adrese doğru yola çıktım.

İlk günlerden  yolun ne kadar sürdüğünü mesafeyi trafiği , her şeyi ayrıntısıyla öğrenmeliydim.

Yaklaşık yarım saat sonra , şehrin dışına doğru bol ağaçlı bir yola doğru girmiştim.

Ben bir yalıda falan oturduklarını düşünmüştüm ama düşündüğüm gibi olmamıştı.