KORUMA

11

Gerizekalı çocuk yüzünden uykusuz bir şekilde, bir kaç saat sonra tekrar işe gelmiştim.

Akşama kadar arabada uyurum nasıl olsa diye düşündüğüm için çok sorun etmemiştim ama yine de uykusuzluğun sinir yaptığını inkar edemezdim.

Sabah sabah kimseyle konuşmak istemediğim için özbey'in evde olmamasına sevinmiştim.

Kahvaltıya oturduktan beş dakika sonra kadar ,sofraya Pars'da gelmişti.

Hiç bir şey söylemeden sofraya oturdu. Ne zaman bir bomba patlatacak acaba diye beklerken , beni şaşırtıp kahvaltı boyunca ağzını açmadı.

Bu konuşmama durumu okuluna kadar devam etti.

Keşke bu ağzını açmama durumu telefonun sesi içinde geçerli olsaydı. Telefonun sesi malesef yine hiç susmamıştı.

Okuluna girdikten sonra Kemal'e uyuyacağımı söyleyip arka tarafa geçtim.

Çok geçmeden de bilincim hızlıca kapanmıştı.

*******

" ananı satayım  yine tutulmuşum. " Diyerek arabadan doğrulduğumda

" bu sefer amma uyudun." Dedi Kemal bana doğru gülerek.

" dün gece mesai yaptım sayılır."

" Pars bey geceledi  mi yine?"

" geceledi Geceledi. " Dedim esneyerek kendime gelmeye çalışırken.

" senin işin de zor vallahi Pars bey çok gezer. Çok bile evde kaldı ."

" sürekli sokakta mı bu çocuk ne ara uyuyor."

" vallahi bilmem ama yorgun hallerine ben alışkınım. Bazen okula giderken bile kestiriyor."

Bir şey demeden arka kapıdan çıkıp ihtiyaçlarımı gidermiştim. Saate baktığımda ne kadar çok uyumuş olduğumu fark edebilmiştim.

Birazdan Pars çıkacaktı. Arabada uyuduğum için dinlenmiş de hissetmiyordum.  Asker de dağ bayır demeden uyuyorduk aslında rahatsızlık hissine alışkındım ama sanırım o günlerimi çabuk unutmuştum.

Arabaya döndüğüm de bir süre daha oyalandım ,sonra ise velet okuldan çıkmıştı .

Yine sessizce arabaya binip yerleşti. Dönüş yolculuğumuz da oldukça sakin geçmişti.

Tam inmek üzereyken

" bu akşam dışarı çıkacağım." Dedi telefona bakarak.

" gerçekten çıkacak mısın? Yoksa yine oyun derdinde misin ?" Dedim kendimi ona doğru çevirerek.

Anında kaşlarını çatıp bana baktı.

" arkadaşlarımla yemeğe gideceğiz." Dedi lafı uzatmak istemediği belliydi.

" iyi tamam ."

" iyi." Dedi ve tekrar telefonuna döndü.

Ne vardı şu amına koduğumun telefonunda bir türlü anlamıyordum.

Eve vardığımızda arabadan indi.

Tam arkasını dönüp gideceği zaman

" ne zaman çıkarız ." Diye sordum.

" ben ne zaman istersem." Diyerek yoluna devam etti.

" siktiğimin veleti." Diye kendi kendime söylenirken Kemal bana gülüyordu.

" ben de diyorum bunlar nasıl bu kadR sessiz... fazla bile dayandınız. " dedi gülmeye devam ederken.

" işine bak sen kardeşim." Dedim cebimden bir sigara çıkartırken.