Unspoken Murder Thing | BOOK 1 | COMPLETED

Chapter 34: Confession

Chapter 34: Confession

Maia's POV

"Si Azi." Pagkasabi ko no'n ay napahinga ako nang malalim at napaangat ang tingin ko sa kanila.

"What? Are you dead serious, Maia?" Gulat na tanong ni Lenn na animo'y hindi makapaniwala.

Alam kung hindi siya maniwala. Kahit ako din naman. "But I'm telling the truth, Lenn. I'm not joking." Pamimilit ko. "I know it's hard to believe this since I have no evidence pero sigurado ako, Lenn. That Azi has connection with that Pyscho," Dagdag ko.

"Paano ka nakasigurado, Maia?" Tanong ni Havey na nakatitig sa 'kin dahilan na magpahinga ako nang malalim.

"I think this is the right time to confess what I've seen before." Panimula ko. Napasulyap ako kay Lenn na bakas sa mukha niya ang pagkalito at pagtataka. Ilang beses muna akong napahigit nang malalalim na paghinga bago ako nagsalita.

"Go on, Maia. Speak up." Ani Ambrose.

I sigh. "Remember the day what happened to Riri-Azi's friend- at the canteen?" I started to speak. Napatingin ako sa kanilang tatlo. "That afternoon, I saw her-Azi- she had that Pyscho's mask. Hindi ako nagkakamali. Sigurado ako sa nakita ko." Natataranta kung salaysay habang paunti-unting pumapasok sa isip ko ang mga tagpo nangyari ng araw na 'yon.

FLASHBACK➬

AFTER what happened to Cafeteria, wala na akong ganang pumasok sa next class namin. As usual, hindi ako pwedeng tumakas. Havey was keep her eye on me. Rinig sa classroom namin ang usapan nangyari kanina doon sa Cafeteria. Nakakarindi sa tenga. Wala akong magawa.

Kinuha ko nalang ang headphone at nagpatugtog ako ng music. In some effective way, kumalma ako at nabigyan ng peace of mind.

Fast forward. Sa wakas, class dismissed na! Wala na kaming klase. Alanganan naman may klase kami 'e hapon na. Ito 'yong moment na lahat ng studyante ay natutuwa 'e kapag tapos na ang klase. Lalo na sa mga sutil, pasaway- na minsan kasali ako.

"Are you sure you don't want us to come with you?" That was Ambrose.

Napailing ako. "No need na. Mabilis lang naman ako."

"Siguraduhin mo lang Maia, a." Banta ni Havey na ikatango ko naman agad.

"Promise." Panigurado ko.

"Okay. Basta dalian mo lang, Maia. Sa parking lot na kami maghihintay ni Ambrose." Ani Havey, agad naman akong napatango bago ako naglakad papunta sa locker area.

Halos wala nang mga studyante ang napapadaan. Ang iba ay nakauwi na siguro. O baka naman ang iba ay nasa kani-kanilang mga clasroom. Who knows.

Mabilis ang mga lakad na ginawa ko. Baka magtagal pa ako ay magalit na naman ang halimaw na 'yon. Sino pa bang tinutukoy ko? Eh di si Havey. Knowing her, ayaw no'n na pinaghihintay. Atat masyado. Maikli ang pasensya. Palaging bugnutin pa.

Iwan ko nga sa'n 'yon nagmana.

Napahinga ako nang malalim ng makita ko ng malapit na ako sa locker area. Isang liko nalang ay makakarating na ako.

I smiled with relief. Aakmang liliko sana ako papunta sa locker area ng agad akong natigilan ng agad na mahagip ng tingin ko ang isang anino.

Mabilis pa sa kidlat na nahila ang katawan ko at nagtago sa pader. Napahinga ako nang malalim, nag-ipon ng hininga at napasilip.

There, I saw that girl from the cafeteria. Siya 'yong nakipag-usap doon sa babae na gustong magpakamatay. If I am not mistaken they are relevant to each other. Bestfriend, I guess?