Keyifli okumalarr
Oy vermeyi unutmayın ve bölüm sonunda bölümlerin gelmesi hakkında bilgilendirme yapacağım okumadan geçmeyin lütfen.
***
Başımdaki sesler ile uyandım. Başımda korkunç bir ağrı vardı. Başım oynadıkça bu ağrı daha da fazlalaşıyordu. Gözlerimi açmaya çalıştığımda açamadığımı fark ettim. Ya da açtım mı? O zaman niye her yer karanlıktı?
Yazarın anlatımıyla
Korhanların evi
Seren hanım her zamanki saatinde uyanmış, ilaçlarını ve vitaminlerini içmişti. Kocası hâlâ uyuyordu. Kızını uyandırmak ve bakmak için onun odasına inmeye karar verdi ama ondan önce oğullarını da kaldırmak için odalarına gitti.
İkinci kattaki herkesi uyandırmıştı. Ama bir gariplik vardı. Oğulları normalde olduklarından daha neşesiz ve gergindiler. Seren hanım bunu yaptıkları herhangi basit bir şeye yordu. Birinci kata inince sırayla odalara geçip uyandırdı herkesi.
Miray'ın odasına gelince kapıyı çaldı. Oğullarına karşı bu kadar kibar değildi. O da diğer anneler gibi baskın yapar gibi dalardı odaya ama genç kızına aynısı yapmıyordu. Ne onu korkutmak istiyordu ne de kendisini rahatsız hissetmesini.
Kapıyı 2 defa tıklatıp ses gelmeyince uyuyordur deyip, gülerek kapıyı açtı. Gülümsemesi boş ama dağınık bir yatak karşıladı. Çoktan uyanıp banyoya girdiğini düşündü ve banyo kapısını tıklattı. Ama hayır orada da değildi. Hafiften endişelenmeye başlamıştı. Ama pozitif düşünmeye çalışıyordu. Giyinme odasına girdi bu sefer. Hayır yine yoktu.
Aşağıda mutfakta olmasını diledi içten içe. Belki bahçeye çıkmıştı, belki de yürüyüşe gitmişti, yine arkadaşıyla buluşmuştur belki. İçten içe olumlu şeyler uyduruyordu kafasında. Ama haber vermez miydi? İlla ki verirdi. Uyandırmasa da mesaj atardı belki? Not bırakırdı odasına. Ayrıca Miray geldiğinden belli toplu bir insandı yatağını böyle bırakmazdı.
Düşündükçe aklına kötü şeyler geldi. Gelen şeyleri durduramadı ve büyük hızda aşağı inmeye başladı. Bu sıra da endişeden merdivenin sonundaki kanları göremedi. Evin her yerini gezdi hayır Miray yoktu. Kocasına haber vermek için yukarı çıkmaya karar verdi. Ta ki merdivenin başındaki kanı fark edip çığlığı basana kadar.
Dün gece kimse o kanı fark etmemişti Efe dışında. Efe'de siler o diye düşünmüştü. Hatta kafasına pansuman yapıp, yatıp uyuduğunu düşünüyordu. Onunla ilgilenirdi ancak bayılsaydı. O da ölüp de başına kalmaması içindi. Diğerleri de hem karanlıktan hem sinirden fark etmemişlerdi yerdeki kanı.
Evdeki herkes çığlıkla karışık göz yaşlarından dolayı panikle aşağı inmişti. İlk inen Eray'dı. Annesini gözleriyle taramış niye çığlık attığını düşünmeye başlamıştı. Annesi ise yere bakıp bakıp ağlıyordu. Hem kızının olmayışı hem de yerdeki kanın varlığı aklında bir çok senaryo doğurmuştu.
Onun ardından herkes aşağıdaydı. Kanı gören aceleyle annesine yaklaşıp bir yerinde bir şey var mı diye kontrol ediyordu. Özellikle kocası ne olduğunu sorup duruyordu. Herkes şokla ve merakla yerdeki kana bakarken Efe rahattı ancak annesinin bu hali onu korkutuyordu.
Annesi ağlıyor bir yandan bir şeyler sayıklıyordu. Ama sesi mırıltıdan ileri gidemiyordu. En sonunda Seren hanımı bir koltuğa oturtup su içirmişlerdi. Ona ne olduğunu sorarken o onlara beklenmedik bir soruydu fakat annesi için normal bir soruydu. Miray nerede? Diye sordu. Herkes etrafına bakınmaya başladı. Kimse yokluğunun farkına bile varmamıştı.
Seren hanım oğullarının yüz ifadesini gördükçe daha kötü oldu. Kimse nerede olduğunu bilmiyordu. Bu sırada Ege telefonunu çıkarmış Miray'ı arıyordu. Telefon çaldı çaldı ve açılmadı. Bir kez daha aradı yine açılmadı. Artık Seren hanım daha da kötü oluyordu. Aklına gelen kötü düşünceler kendisini daha panikletiyordu.
