Keyifli okumalarrr
Oy vermeyi unutmayınn
Bölüm biraz gecikti okuldan geç çıktım da. (Bir motorcuya yanlışlıkla aşık oldum. Karşıma bir daha çıkmazsa ağlarım.)
***
Miray'dan devam
Ev
Yolda giderken Eslem'le konuşmuş eve çağırmıştım. Kendimi çok kötü hissediyordum. Aklımda tonlarca soru vardı. Neden bana bir anda bu şekil düşman olmuşlardı? Anlam veremiyordum. Ama düşünmekte istemiyordum. Şu anlık aileden kimseyle konuşmak istemiyordum. Şayet gözlerim bir daha görmezse işte o zaman kimse beni susturamazdı.
Eslem'e daha olanları anlatmamıştım. Bilmiyorum sebepsiz yere susmak istiyordum. Ne göz yaşım akıyordu ne de konuşabiliyordum. Sadece bu eve gelmemeyi diliyordum.
Nereye gidecektik Miray?
İşte onu da bilmiyordum. Gidecek bir yerim yoktu. Biliyordum diğer aile de kalmama izin vermezlerdi. Mecburiyetten alışırım diye buradaydım. Geldiğim günden bu yana çok fazla olmamasına rağmen bu haldeydim. Kime güveneceğime şaşırmış bir vaziyetteydim.
Odada oturuyorduk şuan sandığım kadarıyla. Yanımda elimi sıkıca tutan Eslem vardı. Zaten bir tek ona güveniyordum. Ondan iyileşene kadar bizde kalmasını isteyecektim. Ben kimseye muhtaç olmayacaktım. Eslem zaten kimse değildi. Eslem'in elini sıktım. O da hissettiğim kadarıyla bana doğru eğilmişti. Küçük bir mırıltıyla yukarı çıkmak istediğimi söyledim.
Ayağım biraz ağrıyordu ama üzerine basılmayacak derece değildi. Hafif topallayarak Eslem'in koluna sıkıca tutundum ve ilerlemeye başladık. Onun beni yönlendirmesiyle odama gelmiştik.
Önce beni yatağa bıraktı. Sonra duyduğum seslerle birlikte kapıyı kapatıp kilitledi. O kilitlemese ben isteyecektim zaten. Sonra yanımdaki yatakta eğilme hissettim. Yanıma oturmuştu. Kollarını bana sıkıca sarmasıyla gözlerimin dolduğunu hissettim.
Belki de bu duygusuzluğum bir tek onların yanında böyleydi. Bende Eslem'e kollarımı sardım. Ondan hıçkırık sesi duymamla bende de ipler kopmuştu.
"Çok korktum Miray. Başına bir şey geldi sandım." Dedi boğuk sesiyle.
"İyiyim tamam ağlama."
"Nasıl iyisin? Şu haline bak! 1 haftada ne hâle geldin."
"Yapacak bir şey yok Eslem. İyileşeceğim. Eski halime geri döneceğim."
"Ne olduğunu anlatmak ister misin?" Bunu söylerken benden ayrılmış. Burnunu çekmişti.
"Şuan anlatmak istemiyorum Eslem. Biliyorum şuan olayın şokunda olduğumu düşünüp onlarda ne olduğunu sormuyor ama bir kaç gün sonra sorgulayacaklar. O zamana kadar anlatabilirsem sana anlatacağım."
"Kendini ne zaman iyi hissedersen o zaman anlat. Büyük veya küçük ne olduysa anlat. Ama sana şunu söyleyeyim Miray, ben senin normal bir merdivenden düşme olayın olsaydı eminim ki anlatırdın. Ama bu farklı. Çok belli. Ne zaman anlatırsın bilmiyorum ama ben hep buradayım."
Arabadayken bana ne olduğunu sormuşlardı. Ben bir cevap vermeden Efe anlatacaktı. Hatta tam cümlesine başlamışken ben kesmiştim sözünü. Bunu onun için değil görmeyen gözlerim için yapmıştım. Herkes he rşeyin hesabını soracaktım ve bunu gözlerim görüyorken yapacaktım.
Arkamdan dahi olsa konuştuklarında hesabını vereceklerdi. İçimde onlara karşı güven ve sevgi temelleri oluşurken bunu kendi elleriyle yıkmışlar, ardından benim sert duvarlarımı ortaya çıkartmama sebep olmuşlardı. Ben kinci bir insandım. Yapılanı, yaşadığımı unutmazdım. Elbet konumların ters döneceği bir zaman dilimi gelecekti. Yeniden Eslem'e odaklandım.
