1. Bölüm

137K 3.7K 1.2K
                                    


Öncelikle uzun bir aradan sonra herkese selamlar efendimm. 🫶🏻🫶🏻

Watty geri açıldığında Beyefendi'yi geri yayınlayacağım demiştim fakat neredeyse iki aydır wattpaddan tık yok... bu gidişle uzunca bir sürede açılmayacak gibi görünüyor :/

Bu durumda Beyefendi'yi geri yayınlamak için wattynin geri açılmasını beklemek saçma gibi duruyor. O yüzden düzenlenmiş bölümlerle Beyefendi'yi yeniden yayınlamaya karar verdimmm 💞

Bir anda tüm bölümleri yayınlayamacağım. İlk 20 bölümde öyle çok bir değişim yok o yüzden ilk etapta başlangıç olarak ilk 20 bölümü yayınlayacağım bu akşam. Haftaya pazartesi de bir 10 bölüm daha yayınlayacağım. Şimdilik gidişat böyle.

Biliyorum bu düzenleme işinden siz de bıktınız ama içime bir türlü sinmiyordu :( Merak etmeyin bu defa sondu, bir daha bu kitapta tek bir harfi bile değiştirmeyeceğim 🥲

Sizleri çok özledimm, kaldığımız yerden devam ettiğimiz için çok mutluyum.❤️

-------------------

Hepiniz hoşgeldinizz!

Başlama tarihlerinizi hemen buraya alalım efenim 👉🏻

Profesyonel bir yazar değilim. Yazım hatalarım ve mantık hatalarım olursa affola.

1

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

1. BÖLÜM~
.
.
.
.

Bir kış günü~

"Abi bak ucuza diye alıyorum bu hattı. Bir sorun falan çıkmaz değil mi?"

Karşımdaki adam kendinden emin bir şekilde kafasını salladı.

" Merak etma ablacım bir şeycik olmaz." Orta yaşlardaki kel ve zayıf olan bir telefoncuydu.

Evet ikinci el bir hat almaya karar vermiştim, çünkü daha ucuzdu ve paramı idareli harcamaya özen gösteriyordum.

Evden kaçıp kendime yeni bir hayat kurduğumdan beri para harcama konusunda oldukça dikkatli davranıyordum.

" Tamam alıyorum öyleyse." Dedim ve
cebimden çıkardığım parayı adama uzatıp dükkandan çıktım

Ondaki ilk izlenimim kurnaz bir zargana olduğuydu.

Kurnaz olduğunu düşünüyorsan niye bu adamdan ikinci bir el hat aldığımı soranlar olur elbet. Evime en yakın telefoncu bu adam ve ben yeni bir hat almak için bir kaç adımlık zahmete bile giremem.

Üşengeç olmam bir yana, evden dışarı çıkmaktan da nefret ederim. Zaten bilgisayar üstünden işimi evde yapıyordum ve bazen haftalarca evden dışarı adımımı atmadığım bile oluyordu.

İnsan sevmiyordum, gerçi onlar da ne kadar ruhsuz olduğumu söyleyip benden hoşlanmadıklarını her fırsatta dile getiriyordu. Ya benim çevremdeki insanlar çok maldı ya da ben fazla zekiydim.

Tabi böyle asosyal ve onların tabiriyle ruh emici gibi bir insan olunca da yanımda kimse kalmıyordu.

Gerçi ihtiyacım da yoktu. Kalabalığın içinde yalnız kalmaktansa kendi evimde, duvarlarımın arasında yalnız kalmayı tercih ederdim.

Başta bir bir çevremdeki insanları kendimden uzaklaştırmıştım, onlar da zaten bunu bekler gibi son sözlerini söyleyip defolup gitmişlerdi.

Varlığı ile yokluğu bir olan insanlar oldukları için bu durum beni çokta etkilememişti.

Yalnız olmayı ben seçmiştim ve yalnız olmak konusunda her hangi bir yakınma durumum da söz konusu değildi.

İkinci el hattı da kimse bana ulaşamasın diye alıyordum. Her ne kadar yakınımdakilerle bağımı koparsamda yüzsüz gibi benden bir şey istemek için aradıkları oluyordu. Daha fazla kimseyle muhattap olmamak için son çareyi yeni bir hat almakta bulmuştum kısacası.

Başta ikinci el hat alma konusunda kararsız kalmıştım ama, en fazla ne olabilirdi ki?

○°○°○○°○○°○○°○○°°○○°○°○○°○°○○°

Beyefendi /yarı texting/ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin