Beyefendi /yarı texting/

57. Bölüm

57. BÖLÜM~
.
.
.
.
.
.
.

Karnıma giren sancıyla bedenim kasılırken derin derin nefesler almaya çalıştım.

Son gücümle yeniden adamın karnına tekmemi geçirdiğimde ayaklarım beni daha fazla taşıyamamış ve yere çömelmiştim.

Göz yaşlarım ardı ardına akarken kollarımı da korumak amaçlı karnıma sarmıştım.

" Kimse yok mu?! Birisi yardım etsin! Lütfen birisi yardım etsin." Son cümlemi fısıldayark söylemiş ve hıçkırmıştım.

Adam düştüğü yerden toparlanmış ayağa kalktığında ağlamalarım şiddetlenmişti.

Buraya kadar mıydı yani? Bebeklerimi kaybedecek miydim? Barın neredeydi?

" Lan!" Duyduğum sesle başımı sol tarafa doğru çevirmiştim. Hayır, gelen Barın değildi.

Kumral karışmış saçlarına, keskin yüz hatlarına sahip, uzun boylu ve benden üç dört yaş küçük olduğunu tahmin ettiğim bir adamdı.

Siyah deri ceketi, içindeki siyah atleti, zincir kolyesi ve altındaki siyah kot pantolonu ile ben bir serseriyim diye bağırıyordu adeta.

Önce bana sonra da öfkeyle yerden yeni kalkmış olan adama dikmişti gözlerini.
" Şimdi siktim senin belanı!" Adama doğru hızlıca koşmuş ve üzerine atlamıştı.

Ben olduğum yerden ağlayarak olan biteni izlerken adam sarhoş adamı yumruk manyağı yapmıştı. Bir süre sonra ayaklandığında sarhoş adam yerde ölmüş gibi yatıyordu.

Adam arkasını dönüp benimle göz göze geldiğinde hemen yanıma adımlamış ve yere çömelmişti.

Tedirgince yerimde kıpırdandığımda kurumuş dudaklarını ıslattı ve konuşmaya başladı. " Benden sana zarar gelmez merak etme. İyi misin?"

Bir elim hala daha karnıma sarılıyken diğer elimle göz yaşlarımı sildim ve burnumu çektim.

Bu sırada onunda gözü karnıma kaymıştı." Hamilesin." Dedi şaşkınca. Ona, ne olmuş yani? Dercesine baktığımda kendini toparladı ve konuşmaya başladı.

" Bir sorun yok değil mi? Şu anda nasıl hissediyorsun? Seni hastaneye götürmemi ister misin? Hatta hastaneye gidelim direk."

Hızlıca konuşmasıyla gülümsedim.İyi birine denk gelmiş gibi görünüyordum.

" Karnıma sancı girdi ama şu an da iyi gibiyim. Teşekkür ederim." Kafasını salladı." Hadi hastaneye gidelim. Böyle olmaz."

Ayaklarımı yere doğru uzattım ve rahat bir pozisyona geçtim." Birazdan kocam gelecek, teşekkürler." Dedim onu kibarca reddederek.

" Peki o zaman kocan gelene kadar burda birlikte bekleyelim." Gülmsedim ve kafamı salladım. Yalnız başıma beklememdense onunla birlikte beklemem çok daha iyiydi.

" Adını sorabilir miyim?" Beni rahatlatmak için bir sohbet başlatmaya çalışmasına gülümsedim ve sorusuna cevap verdim. " Pare ben."  Gülümsedi ve bana elini uzattı.

" Çağrı ben de. Tanıştığımıza memnun oldum." Uzattığı elini tutup sıktığımda o konuşmaya devam etii.

" Yanlış anlamazsan, buralarda ne işin vardı? Yani itin kopuğun mesken edindiği mahalleler buralar. Tek başına ve bir de hamile halinle böyle bir yerde olman garibime gitti." Hafifçe yutkundum olanlar yeniden aklıma gelirken. Kafasına taşla vurduğum adam şu anda nasıldı acaba? Yaşıyor muydu?

" Sanırım yanlış bir soru sordum. Kusur bakma. Ben sadece meraktan şey etmiştim." Yüzüme yansıyan tedirginliğimi fark ettiğine hızlıca konuşmuştu.