Beyefendi /yarı texting/

35. Bölüm

35. BÖLÜM~ 🪄
.
.
.
.
.
.
.

Üzerimde hafif kalın bir sweatshirt, altımda da çizgili pijamam vardı ve ben şu anda Barın'ın evinin önündeydim.

Kapıda dikili duran iki koruma bana sıkıntı çıkartacak gibiydi. Taksiden indiğimde ikisinin de bakışları beni bulmuş ve dikkatlice beni süzmüşlerdi.

" Buyurun?" Kel olan adamın tek kaşını kaldırarak konuşmasıyla birlikte boğazımı temizledim.

" Barın için gelmiştim." Kendimden emin bir ses tonu ile konuşmamla ikisi de birbirine kısa bir bakış atıp geri bana dönmüştü " Öyle her geleni içeri almıyoruz Hanımefendi. Ayrıca şu anda içeri birisinin girmesi yasak."

Kaşlarım havalandığında nasıl içeri gireceğimi düşünmekle meşguldum.

" Ama girmem lazım içeriye. Nasıl yapacağız şimdi?" Dememle kel olan adam gülmüştü." Hadi işine bacım. Bizi uğraştırma. Ayrıca patronun kadınlarla işi olmaz."

Allah'ım sen bana sabır ver.

" Doğru Barın'ın kadınlarla işi olmaz." Dedim ve ekledim. " Onun bir tek benimle işi olabilir."

Adamlar bana alayla baktığında artık saçmalayamaya başladığımı fark etmiştim.

" Off." Sıkıntı dolu bir nefes verdim. Bu kapıdan içeri normal bir şekilde giremeyecek gibiydim. Evin arka duvarlarına falan mı tırmansaydım acaba?

Sanki düz duvara tırmanabilecekmişim gibi.

" Ne oluyor burada?" Duyduğum tok sesle birlikte kafamı kaldırmış ve gelen kişiye doğru bakmıştım.

Biraz daha dikkatli bakınca bunun esmer adam olduğunu fark etmiştim. Hani şu evime giren ve benim daha sonra kafasına beyzbol sopası vurarak bayılttığım.

" Bu kadın patrona geldiğini ve içeri gireceğini söylüyor." Diyen diğer adamın ardından esmer adam beni baştan aşağıya süzmüştü.

Yüzünde şaşkınlık dolu bir ifadeyle bana baktığında konuşmaya başladım. " Söyle şunlara çekilsinler. İçeri gireceğim."

Esmer, kafasını sallayıp geri çekildiğinde açık olan kapıdan içeri girmenin verdiği rahatlıkla derin bir nefes almıştım.

" Size yolu göstereyim." Diyerek önüme geçince onu takip etmeye başladım.

" Senin adın ne?" Merakla esmer adama doğru döndüm. O kadar karşı karşıya geldik bir adını öğrenemedim.

" Esmer ben." Hafifçe gülerek konuşmasıyla birlikte afallayarak dudaklarımı araladım. " Ne? Ciddi olamazsın?"

Kısıkça güldü. " Maaleseef ciddiyim."

Esmer adam derken bile adını söylüyormuşum lan. Çok garip geldi şu an.

" Patron içeride." Bir kapının önüne geldiğimizde Esmer geri çekilmişti.

Ona "Sağol." Dedikten sonra derin bir nefes aldım ve kapıyı açıp içeri girdim, ardımdan da kapıyı kapattım hemen.

Önüme döndüğümde üzeri çıplak bir şekilde sırtını yatak başlığına dayamış ve şaşkınca bana bakan Barın'ı görmeyi beklemiyordum. Hemen yanında da doktor önlüğünü giymiş, eşyalarını toplayan bir adam vardı.

" Pare?" Dedi inanmak istercesine. Bir dejavu hissine kapılmıştım. Tek fark, bu sefer rollerin değişmiş olmasıydı.

" Evet, ben geldim." Dedim ve karın kaslarına bakmamaya çalışarak yanında doğru adımladım.