ရိေပၚက သူ႔ေရ႔ွမွာဒူးေထာက္ေနသၫ့္ေဒလီယာကိုေစ့ေစ့ၾကၫ့္ၿပီး။
"မင္းအသက္အႏၲရာယ္ရိွတာကိုသိလား။ငါမင္းကို ကာကြယ္ေပးဖို႔အာမခံဘူး။"
ေရွာင္းက်န႔္ဝင္ေျပာခ်င္သည္။ လူတစ္ေယာက္ကိုကာကြယ္ေပးရတာ သူ႔အတြက္ခက္ခဲသၫ့္အလုပ္မဟုတ္ပဲ။
"ကြၽန္မေသလည္းဂရုမစိုက္ဘူး။ "
"ဒါဆိုမင္းသိထားတာေတြ ငါ့ကိုေျပာလို႔ရၿပီ။"
"ကြၽန္မတို႔ေခါင္းေဆာင္ရဲ့လက္ေအာက္မွာ ကြၽန္မက သတင္းပို႔သူထဲကတစ္ေယာက္ပါ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္နဲ႔ ကြၽန္မသူတို႔လက္ေအာက္ဝင္ခဲ့ရတာ။ ၿပီးေတာ့ေခါင္းေဆာင္က သမၼႀကီးအထိကိုခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္တယ္။"
ရိေပၚမ်က္ေမွာင္က်ံဳ႔လိုက္သည္။ေလးေလးလည္း သူ႔ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာရိွေနခဲ့တာလား။
"သူဘယ္သူလို႔ခန႔္မွန္းမိလဲ။"
"ေခါင္းေဆာင္ဘယ္သူလဲဆိုတာမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ႏိုင္ငံေတာ္ကို ပုန္ကန္ႏိုင္ဖို႔အင္အားရိွတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ဒါမွမဟုတ္လည္း ေငြအရမ္းသံုးႏိုင္တဲ့လူျဖစ္လိမ့္မယ္။"
"ေသခ်ာမသိပဲ မင္းကငါကိုဘယ္လိုလုပ္ေစခ်င္ေနတာလဲ။"
"ေသခ်ာေတာ့မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကပံုကန္ဖို႔အတြက္စီစဉ္ေနၾကတာဆိုေတာ့.."
"ငါကသံသယရိွတဲ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကို ရွာေဖြဝရမ္းထုတ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။"
"ကြၽန္မ သိသမ်ွအခ်က္လက္ေတြ အကုန္ေျပာျပပါမယ္။ ဒီလူသတ္သမားကို ဖမ္းေပးပါ။ ကြၽန္မအေဖက စီးပြားေရးအရသာ ပတ္သတ္ခဲ့တာပါ။ တစ္ဖက္သားကို သတ္ပစ္ရေလာက္ေအာင္ထိ မရက္စက္ပါဘူး။"
ေဒလီယာက ငိုယိုေတာင္းပန္ေပမယ့္ ရိေပၚကစိတ္မဝင္စားဟန္ျဖင့္...
"ေကာင္းၿပီ...ယြီပင္း...သူ႔ကိုေခၚသြားလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့..."
ေဒလီယာကိုေခၚသြားေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္ကအနားကပ္လာၿပီး...
"ဘာလို႔ သူ႔အသက္ကိုအာမ မခံေပးတာလဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ တုန္းကေတာင္ ဝမ္ကလက္ခံေပးခဲ့ေသးတာပဲ။"
