Coincidence(JAKEHOON)[END]

Part6:សំណាង

ធ្មិចបើកៗដល់ថ្ងៃដែលជេគត្រូវបញ្ជប់ការសិក្សានិងជីវិតជានិស្សិតហើយ គេត្រូវស្វែងរកអ្វីដែលថ្មី ជួបមនុស្សថ្មីស្វែងរកអ្វីថ្មីសម្រាប់ជីវិតរយះពេលបួនឆ្នាំពិតជាលឿនណាស់ដល់ពេលដែលត្រូវផ្លាស់ប្ដូរហើយ

"តោះម៉ាក់កូនរួចហើយ"

"ថ្ងៃនេះកូនម៉ាក់ស្អាតដល់ហើយ តោះកូន"ជេគញញឹមអឹមអៀនហើយដឹកដៃម៉ាក់ចេញទៅ

"Ehh ជេគមកហើយហេស មោះថតរូបជុំគ្នា" sunoo

"ជម្រាប់សួរអ្នកម៉ាក់ ខានជួបម៉ាក់យូរហើយព្រោះរវល់នឹកម៉ាក់ខ្លាំងណាស់"ស៊ូនូក៏អោបអ្នកស្រីសុីមទាំងការនឹករលឹក ត្រូវហើយដោយសារតែស៊ូនូជាកូនកំព្រាហើយត្រូវមករៀននៅទីនេះតែម្នាក់ឯងគាត់ស្រលាញ់ស៊ូនូដូចកូនបង្កើតចឹង គាត់បបួលស៊ូនូមកនៅជាមួយដែរតែនាយតូចមិនព្រមមានះមិនព្រមមក ណាមួយខ្លាចចិត្តគាត់ទៀត

"ចាសមិនអីទេកូន ឧស្សាហ៍មកលេងម៉ាក់ផង ម៉ាក់នឹកណា៎"និយាយទាំងអង្អែលក្បាល់ស៊ូនូ

"តោះៗថតរូបជុំគ្នាមោះលឿនឡើង"ជេគដឹងដៃម៉ាក់និងស៊ូនូទៅថតរូប

"1...2...3 okរួចរាល់"

"យាយចឹងអាកូនឆ្មានោះយូរម្លេះ វាមិនមកអបអរបងវាទេហី"ជេគចាប់ផ្ដើមមុខស្អុយហើយថ្ងៃពិសេសគេទាំងមូលមិនមកវាដូចមិនសំ

"អេ ស៊ូនូចុះសង្សាឯងមិនមកទេហេស"ជេគក៏ចាប់អារម្មណ៍សួរព្រោះថ្ងៃពិសេសស៊ូនូបាត់វត្តមានមនុស្សសំខាន់

"អត់ទេ គាត់ជាប់រវល់ការងារនៅជប៉ុនណាស់ ណាមួយឆ្ងាយទៀតយើងមិនចង់អោយគាត់ពិបាក"គេតបទាំងមុខស្អុយ អន់ចិត្តបន្តិចដែរ ថ្ងៃពិសេសរបស់គេហើយបែរអត់រាងក្រាសទៅវិញ(ទាយលេងៗហូវថាសង្សាឆីនូជាអ្នកណា🤭)

" hellooបងជេគខ្ញុំមកហើយ"ជជែកគ្នាសុខលេចឮសម្លេងស្រួយស្រះរបស់កំលោះតូច គេស្រែកពីចម្ងាយតែម្ដងហើយក្នុងដៃមានបាច់ផ្កាធំៗពីរផងដែរ

"មកហើយហេសស្មានថាមិនមកហើយតើ"ជេគ

"មែនហើយគេជិតចប់អស់ហើយនៀក"ស៊ូនូ

"ហៃយ៉ា មកយឺតប្រសើរជាងមិនមកណា៎បង នេះកាដូរបងៗ"និយាយរួចក៏ហុចបាច់ធំៗអោយទៅស៊ូនូនិងជេក