Salonu inleten sesi duyunca herkes sesin sahibine bakmıştı. Hemen ardındansa sırayla Emir, ailesi ve benim ailem ayağa kalkarken ben de tereddütle sandalyeden kalktım. Orta yaşlı, sakallı, esmer bir adam üzerindeki siyah gömlek, siyah pantolon ve siyah önü açık ceketiyle salona girmiş, öfke saçan gözlerini salondakilere çevirmişti. Herkes kilitlenmiş gibi o adama bakarken adamın gözleri ailelerimizden bize, daha doğrusu Emir'e çevrilmişti. Derin derin nefes alıp vermesinden buraya yürüyerek gelmediği belli olan adam aklıma bir kişiyi getiriyordu açıkçası.
"Amcan mı?"
Emir'e bakmadan sessizce sorduğum soruya Emir de aynı şekilde cevap vermiş, bu sırada amcası da bize doğru yürümeye başlamıştı bile.
"Evet o. Arkamda kal." diyerek kolumdan tutup beni arkasına çeken Emir aynı zamanda kendini de öne atmıştı. Amcası saydırarak yanımıza gelirken attığı adımlar salonu titretiyordu sanki. Cüssesi buradaki herkesten büyük olmakla birlikte boyu da uzundu ve gerçekten şu an çok ürkütücü gözüküyordu.
"ULAN! ULAN SEN NASIL BU KIZLA EVLENİRSİN?! SEN NASIL BU KATİLLERDEN KIZ ALIRSIN?! DEDENİN KATİLLERİNİ AİLEYE SOKMAK NEDİR LAN?!"
Adam öfkeyle yanımıza gelirken muhtemelen Emir'in babası olan adam onu durdurmaya çalışıyordu.
"Şiyar!" deyip önüne geçerken Emir bana dönüp "Sakın amcama yaklaşma, geride kal." demiş ve hızla sahneden inip amcasına doğru gitmişti. Babası amcasının önünde dururken Emir onlarına yanına geçti.
"NE BİÇİM ADAMSIN LAN SEN?! BUNU AİLENE NASIL YAPTIN?! BU KIZI NASIL KARIN YAPTIN?! ULAN HİÇ UTANMIYOR MUSUN SEN?!"
"Bunu konuşmanın yeri burası değil Şiyar!" diye onu uyaran Emir'in babasını dinlememişti ve bağırmaya devam etmişti.
"Amca bir dinle önce!"
Emir de müdahale etmeye çalışıyordu ama amcası hiçbirini dinlemiyordu. Bu sırada salona güvenlik görevlileri girdi.
"Ne oluyor burada?" diye bağırıp hızla buraya gelen güvenlik görevlileri Emir'in amcasını susturabilmişti. "Ne bu gürültü? Devlet dairesi burası!"
Amcası güvenlik görevlilerinin gelmesiyle geri çekilmişti biraz. Ama hala ateş saçan gözleri Emir'in üzerindeydi ve bir saniye olsun çekmiyordu gözlerini.
Görevlilerin gelmesiyle ben de hızla indim sahneden ve Emir'in yanına geçtim.
"Ufak bir tartışma oldu. Aile arasında olur böyle şeyler. Biz hallediyoruz." diyen Emir'in babasına görevlilerden biri cevap verdi.
"Ufak bir tartışma yüzünden mi koca bina inledi beyefendi? Lütfen sizi dışarıya alalım." diyerek amcasını işaret etti görevli. Bu sırada salona "Şiyar!" ve "Baba!" diye seslenerek bir kadın ve muhtemelen bizim yaşlarımızda bir adam girdi.
Amcası Emir'e hala bakmaya devam ederken yine Emir'in babası konuştu.
"Bizim de işimiz bitmişti zaten. Hadi Şiyar." diyerek kardeşini alıp giderken salona sonradan girenler de onlarla gitti. Ama amcasının karısı ve amcaoğlu olduğunu düşündüğüm ikili bize ters ters bakmayı ihmal etmemişti. Sanırım ailecek bize öfkelilerdi.
Onlar salondan çıkınca yanımda sinirle soluklanan Emir'in kolunu dokundum hafifçe.
"İyi misin?" diye sordum ikimizin duyabileceği şekilde. Emir gözlerini bana çevirip saniyelik bana baktıktan sonra gözleri babamları buldu. Bir süre keskin bakışlarını babamlarda tuttuktan sonra "Gidelim." deyip önden yürümeye başladı. Ben de babamlara gözümle gideceğimi haber verip peşinden gittim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi Umut
Teen Fiction"Bilmezsin tabii! Nereden bileceksin ki? Anlamazsın o yüzden, boş ver!" diye kestirip attım. Ne yaşadığımdan zerre haberi yoktu. "Neyi bilmiyorum ben? Söyle de anlayalım!" dedi o da yakınarak. Şöyle bi baktım ona. Bazen kendime o kadar kızıyordum ki...
