Bi Umut

-7-

Amcası onu gördüğü gibi üzerine doğru gelirken Emir benim önüme geçti.

"Ulan hain herif!" diyerek Emir'in üzerine gelen adam hızla yüzüne sert bir yumruk indirdi. Gelen yumruk onu sarsmıştı ama yere düşürmemişti. Sadece birkaç adım tökezlemişti.

İstemsiz olarak onun adını fısıldarken aynı zamanda yanına gittim. Yüzüne bakmaya çalışırken Emir eliyle dudağındaki kanı siliyordu.

"İyi misin?" diye sordum sessizce. Kendimi olabildiğince sıkıyordum ama elimden bir şey de gelmiyordu. Onun evinde ve onun ailesiyle beraberdik ama ona bunu yapan yine ailesiydi.

Emir gözlerini bir iki saniyeliğine yumup bana iyiyim cevabını gözleriyle verirken ben hala onun yanındaydım. Amcasının vurmasıyla babası amcasının yanına gelmiş onu zapt etmeye çalışıyordu.

"Şiyar dur bir dur!"

"Bana bak lan! Hemen gidip boşayacaksın bu kızı! Anladın mı?! Bu aileye hain sokturtmam ben!"

Babası amcasını tutmaya çalışırken elini sallayarak ve bağırarak söylemişti bunları. Bu sırada Emir'in annesi olduğunu düşündüğüm kadın gelmişti ve direkt oğluyla ilgilenmeye başlamıştı.

"Oğlum! İyi misin?" diyerek yüzünü eliyle kendine çevirdi. Emir ise elini yavaşça itip çok net çıkan sesiyle konuştu.

"İyiyim ben anne siz geride kalın. Babamla hallederiz biz."

Amcası hala Emir'e saydırmaya devam ediyorken annesiyle konuşup anlaşmışlardı.

"Bırak lan beni bırak!"

"Dur diyorum sana Şiyar! Elimden bir kaza çıkacak!"

"Asıl o kaza benim elimden çıkacak! Bu oğlun olacak şerefsize engel olacaktın Necati! Olmadın. Şimdi bu işi ben düzeltmesini bilirim." diyerek elinden kurtulan amcası tekrar Emir'in üzerine geldi. Elini kaldırıp bu sefer okkalı bir tokat atacakken onu durduran Emir olmuştu. Amcasının vurmak için kaldırdığı elini havadayken yakalayıp durdurmuştu.

"Amca yeter!"

Emir koca evi inleten sesiyle bağırdığında ben bile irkilmiştim. Yüzü o kadar öfkeli ve gergin duruyordu ki acaba amcasına karşılık verir mi diye düşünmedim değil.

Amcası onun lafına daha da öfkelenip kolunu kurtardı. Sonra "Sen bir de bana karşı mı geliyorsun lan?" deyip yakasına yapıştı. Annesi ve yengesi arkadan bir şeyler söylerken amcası yakasını sımsıkı tutuyor her an bir hamle yapacakmış gibi duruyordu. Babası tekrar olaya müdahale için gelirken ona pek gerek kalmadan Emir kendi yakasını tutmuş olan amcasının yakasını tutan iki kolunu da kavrayıp sert bir şekilde ittirdi. Bu şekilde birbirlerinden ayrılırken Emir tekrar bağırdı.

"AMCA YETER DEDİM!"

Babası amcasının yeni bir hamlesine karşı amcasının yanına giderken amcası öfkeyle Emir'i izlemekle yetinmişti.

"İster kabul et ister etme! Mayıs'la evlendik biz! O da bu aileden artık!"

Emir'in bağırması pek fayda etmemiş olacak ki amcası çok daha yüksek bir sesle karşılık verdi.

"LAN SEN NE AİLESİNDEN BAHSEDİYORSUN?! GELİN DİYE BU HAİNİ Mİ GETİRDİN EVE?!"

Bu sefer bana dönüp devam etti.

"SEN NE DEMEYE İMZA ATTIN? HE! NE DİYE EVLENDİN? AİLEYE GELİN GELDİN DİYE SANA NEFES ALDIRIR MIYIM SANIYORSUN LAN! SOYU BOZUK!"

Bu koskoca adamın karşısında mümkün olduğunca sağlam durmaya çalışıyordum ama öyle bağırıyordu ki bu çok zordu.