Follow me, Professor

Chapter 30

Paris' POV

"Maive, wake up."

Naalimpungatan ako dahil sa narinig at marahan pagtapik sa braso ko. Napakurap kurap ako dahil medyo mabigat parin ang tuklap ng mga mata ko. 

"Ate.." Inalalayan ako ni ate Xerrie na makaupo. "Thank you, Ate."

"Sorry if I didn't came back last night, nakatulog na kasi ako sa kwarto ni Mommy." Umupo sya sa single sofa. "Pero sana naman hindi ka dito sa sofa natulog, Maive. Xav, would kill me kapag nalaman nyang pinapabayaan kita." Patuloy nya habang inaayps ang mga pagkain sa center table. 

Sa sobrang antok ko kasi kagabi at dito na ako nakatulog sa sofa, tinamad na rin akong lumipat dahil pagod na talaga ang katawan ko. 

"It's okay, Ate. Ngayon lang naman po." Maliit akong ngumit sa kanya. 

"Anong ngayon lang? Lagi kaya." Pabiro pa iyong umirap sa hangin kaya mahina akong napatawa. 

"Gusto ko po kasi na ako ang una nyang makita kapag nagising sya." Nabaling ang tingin ko kay Hya na wala pa rin magandang progress hanggang ngayon. 

"My sister is really lucky to have you." Mabilis akong napatingin kay Ate Xerrie na nakatitig sakin ngayon. "I wish, I could find someone like you too."

"I'm lucky to have her too, Ate Xerrie." Nakangiting sabi ko. "Don't worry Ate, there's always be someone for you." Dugtong ko po. 

"I miss your smile, Maive. I miss your smile as much as I miss my sister's smile." Hinawakan ni Ate Xerrie ang kamay ko. "Your smiles to each other lit up the whole town, I miss seeing those."

"Ate.." Hindi ko alam ang sasabihin ko. I may be smiling but I know that it didn't reach my eyes. 

"We were talking when I called h-her." Napahigpit ang hawak nya sa kamay ko. "Do you k-know what s-she told m-me?"

"Ano po?" Halos pabulong na sambit ko dahil nagsisimula ng umiyak si ate Xerrie, nanginginig na rin kasi ang boses nya. 

"A-ang sabi n-nya, s-sa-sabihin ko daw s-sayo na m-mahal ka n-nya, M-maive." 

Dere-deretsong umagos ang luha mula sa mga mata ko. Ang aga aga pinapaiyak na naman ako. 

"N-narinig ko p-pang ilan b-beses nya rin t-tinawag ang pangalan m-mo."

Mabilis akong napayakap kay Ate Xerrie. She's always here for me, to comfort me, to cry with me, to hug me lalo na sa mga panahon na down na down na ako, kapag gusto ko ng sumuko. She's always the ideal sister for me, and I thank her for not leaving me. I thank her so much for staying with me. 

"M-mahal nya a-ako, A-ate Xerrie." Nanginginig ang labing sabi ko. 

I always dream to hear from her, na mahal nya ako. Kahit sinabi rin nya sa tula iba pa rin yung narinig ko mismo. But after hearing that she loves me from ate Xerrie, I have no doubt anymore. I know that she loves me, that she belongs to me. I know that she's mine, she's mine alone. 

"Ano ba, ang aga aga nag-iiyakan t-tayo." Natawa kami pareho sa sinabi ni Ate Xerrie. Kumalas ako sa yakap at pinahid ang mga luha ko. "Sigurado, kapag kwenento ko ito kay Xav, tatawa lang yun at sasabihin na mukha akong ewan." Dugtong pa nya na mas ikinatawa namin. 

"It's okay to cry naman ate diba?" Sabi ko habang inaayos ang sarili. 

"Of course, to let out the pain we're feeling inside." Sagot nya. "Sorry if didn't tell you agad, nawala din sa isip ko dahil sa nangyari."

I gave her a light smile. "It's okay ate, I understand."

After namin kumain ay nagpaalam na rin si Ate Xerrie. Nasabi rin nyang nakalabas na rin si Mommy Hera at umuwi na muna sa bahay nila para magpahinga. Dumaan daw dito kanina kaso lang ay tulog pa daw ako.