"Pamir.." İniltiyle karışık sesim, hazzını artırırken , dişleri tenimle birleşti..
Hafif bir baskınlıkla bıraktığı öpüşle hırıltılı bir fısıltı yayıldı kulaklarımın yamacına.
"Karımı istiyorum, bunda yanlış hiç bir şey yok, bu günü teninde kutlamak...
Yeni bölümle geldim, gösterdiğiniz ilgi çok hoşuma gidiyor teşekkür ederim :) Wattpadde böyle bir kurgu ilgi çeker mi pek bilmiyordum ama iyiki şansımı denemişim ☺️ benim çok içime siniyor , iyiki buradasınız her birinizi çok seviyorum 🫂💕
Gelecek hafta görüşmek umudu ile Hoşçakalın . Keyifli okumalar 😊
Kitap instagramı - Gonulkusuofficial Yazar instagramı- nurtunali26
🌸🌸🌸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aidiyet Hissi Bölüm Şarkısı - Ajda Pekkan- Hoş gör sen
Hicran
Araba apartmanın önünde yavaşladığında, bakışlarım dikiz aynasından arka koltukta oturan Berat'a döndü.
Yol boyunca tek bir kelime etmemiş ve sessizliğini korumuştu. Aklından neler geçiyor bilmesem de, evliliğimizle ilgili ne düşündüğünü öğrenmek istiyordum. Ben kötü bir şey yapmamıştım. O'nun düşündüğü gibi bir şey yaşanmamıştı Pamirle aramızda, fakat öyle yada böyle evlenmiştik artık. Bu içini biraz olsun ferahlatmadı mı acaba?...
"Al bunu." Pamirin bana uzattığı telefon ve üzerinde duran kredi kartına döndü gözlerim.
"Bu ne..." dedim tedirgin bir sesle, Berat yanımızdayken onunla konuşmak bile beni geriyor...
"Yeni telefonun ve kredi kartın. Yanında olamayacağım." Bakışları öfkeyle Berata döndüğünde bir kaç saniye onu tiksinti ile süzdü. "Bir şeye ihtiyacın olursa, yada bana ulaşman gerekirse diye. Unutma Sevgilim, 'gel beni al.' Demen yeter. Dakikalar içinde burada olurum."
Bakışları yeniden bendeydi. Gitmeyi hiç istemediğini bakışlarında ki huzursuzluktan anlayabiliyordum. Garip olansa bende gitmek istemiyordum ama Babam...
"Karta gerek yok..." sadece telefonu almak için uzandım havadaki eline.
"Hicran." Dedi uyarıcı bir tonla. "Sen benim Karımsın. Şu an balayına gidiyor olabilirdik. Senin için bundan çok daha fazlasını yapmak isterdim ama beni buna mecbur bıraktın. O yüzden uzatma. Al şunu." Gözlerindeki eminlik yüzündeki ciddiyetle birleştiğinde , burnumdan dışarıya sıkılgan bir nefes verdim.
"Hadi artık!" Beratın huzursuz sesi ile uzanıp kartı ve telefonu aldım Pamir'in elinden.
"Sen eve gir. Beratla konuşmam gerek..." yüzünde yapay bir gülümseme yer ettiğinde gerginlikle bakışlarımı Berata çevirdim. "Ama..."
"Hadi Güzelim..." yüzümü usulca okşadığında hızla geri çekildim. 'Berat var...'
"P-peki o zaman.." beklemeden arabadan indiğimde az önce olan şeyin gerginliği ile hızla apartmanın kapısına doğru ilerledim.
