"Pamir.." İniltiyle karışık sesim, hazzını artırırken , dişleri tenimle birleşti..
Hafif bir baskınlıkla bıraktığı öpüşle hırıltılı bir fısıltı yayıldı kulaklarımın yamacına.
"Karımı istiyorum, bunda yanlış hiç bir şey yok, bu günü teninde kutlamak...
Merhabaaa, yeni bölümde seni burada görmek ne güzel :') Geciken yayınlanma tarihine kadar beklediğin için teşekkür ederim 🙏 bölümü büyük bir keyifle okuyabilmen dileği ile bu haftalık hoşçakal diyorum 🌸 Gelecek Perşembe görüşmek üzere 🌸🥹
Kitap instagram adresini takip etmek ister eğer (gönülkusuofficial ) da seni bekliyorum 🌸
Benim instagram adresimi de ne olur ne olmaz şuraya bırakıyorum 😅🥹 (nurtunali26 ) " gel mutlaka..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hicran
Avuçlarımda titreyen telefonun ekranındaki isimle bedenimde yayılan korku ile öylece mutfağın ortasında kaldım.
Biten arama ile ekranda Pamir'in attığı son mesaj açık kaldı. Gözlerim dakikalar önce açtığım mesajın üzerinde gezindi.
Pamir: Hicran bana cevap ver! O şerefsizin orada ne işi var?!
Allahım nasıl haberi olur aklım almıyor.. şimdi ne yapacağım. Cevap verirsem iyice çıldıracak, vermezsem defalarca kez aradı... buraya gelmesi an meselesi...
--- Bir saat önce
Hicran üzerindeki tedirginlikle salona taşıdığı büyük tepsiyi sıkıca kavradı avuçlarının arasında.
Adımları yerde kurulu olan sofranın yanında durduğunda, dizlerinin üzerine çöktü ve tepsisindeki bardakları ve tabakları yavaşça yerleştirdi.
Üzerinde gezen iki çift gözü fark etmesine rağmen başını kaldırıp koltukta oturan Hamite'e bakmak bile istemediğini biliyordu.
Bu geceyi bir an önce sonlandırmaktan başka hiç bir şey istemiyordu. Hamiti arayıp gelmeyin demesine rağmen, Babasınıda alıp gelmekten çekinmeyişi sinirlerini gersede ağzını açıp tek bir kelime edemedi. Çünkü biliyordu ki yapacağı her hangi bir fevri tavır İlahimiyi saygısızca konuşturabilir ve babasının sağlığını zora sokabilirdi.
"Yardım edeyim." Hamit hızla oturduğu koltuktan yere çöktüğünde, tepsideki çatalları aldı ve özenle dizmeye başladı.
"Ben evde bazen annemede yardım ederim." Yüzündeki geniş gülümseme ile Hicran sıkkın bir nefes verdi burnundan dışarıya.
Salona dönen Berat, dışarı çıkmak için hazırlanmışken ana kapıya giden adımlarını yavaşlattı ve gözlerini sofranın başında dip dibe olan Hicran ve Hamite çevirdi.
Kız kardeşinin tabaklara doldurduğu yemekleri Hamit hızla elinden alıp sofraya pay ederken. Bu gece burada kalmanın daha eğlenceli olacağına karar veriyordu.
Cebinden çıkarttığı telefonla aklına ansızın gelen hainlik yüzünde karanlık bir gülümseme oluşturdu.
Kamerasını açtığı telefonun kadrajına Hamiti ve ona yemek uzatan hicranı sığdırdığında, sessizce çekim düğmesine dokundu.
