"Pamir.." İniltiyle karışık sesim, hazzını artırırken , dişleri tenimle birleşti..
Hafif bir baskınlıkla bıraktığı öpüşle hırıltılı bir fısıltı yayıldı kulaklarımın yamacına.
"Karımı istiyorum, bunda yanlış hiç bir şey yok, bu günü teninde kutlamak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
HİCRAN
Kulaklarımda yankılanan uğultularla yatağın içinde sıçrayarak uyandım. Kendi odamda kendi yatağımda hala çırılçıplaktım ve üzerime öylesine örtülen pikeyle bırakılmış gibiydim.
"Baba.." hızla kalktım yataktan, başım hafifçe dönerken son hatırladığım şeyin babamın bağırışları olduğunu hatırlıyordum, elindeki bıçakla tüm evi inlettiğini.
Adımlarım titreyen bacaklarımla birlikte gardıroba döndüğünde aceleyle üzerime bir kaç kıyafet geçirdim.
Hiç bir şey anlamıyorum, hiç bir şeyi mantık süzgecimden geçiremiyor ve bir sonuca varamıyorum, tek bildiğim babamın hakkımdaki korkunç düşünceleri.
Şimdi beynimde uğultularla çoğalan ve bitmek bilmeyen bir tekrarın içinde beni hapseden gurur kırıcı o sözler.
Adımlarım odamın kapısına döndüğünde açılan kapıyla evin içindeki sessizlik beni karşıladı. Bakışlarım mutfak tarafına döndüğünde aynı yankılı ses gözlerimi yakıyor , yanaklarım sıcak yaşlarla ıslanıyordu.
"Haram olsun Hicran! Sana yedirdiğim her lokma haram olsun!"
"Öldüreceğim! Seni ellerimle öldüreceğim, diyecekler ki Salih namusunu yerde bırakmadı!"
Sözler bir insanı böyle yakabilir miydi? Böyle ölüme sürükleyip bu denli sızlatabilir miydi canını ? Babam ne öğrenmişti, neyi öğrenmişti... Pamir'le evlendiğimi mi ? Berat mı bir şey söyledi anlamıyorum... Hiç bir şey anlamıyorum..
Canım acıyor, yediğim dayağın çektiğim acıyla hiç bir bağlantısı yok, canımı yakan babamın sarf ettiği o sözler.
Evin kapısı açıldığında korkuyla bakışlarım o tarafa döndü, Berat'ın içeri giren öfkeli bedeni ile çarpan kapı üstüne kapanıyordu.
"Hicran!" bağırışı evi inlettiğinde olduğum yerde sıçradım.
Adımları odama döndüğünde koridorda karşı karşıya geldik. Gözlerimden akan yaşlara yenileri eklenirken öfkeli soluklar eşliğinde bir kaç adımıönümde durdu.
"Berat..." titrek sesimle ellerini saçlarından geriye iğrenici bir tıslamayla ittirdi.
Bir soluk, nefes borumda tıkanıp kaldığında geriye doğru sendeledim. Sırtım odamın kırık camlı kapısına yaslandığında başımı iki yana salladım. "Hayır..." diyebildim, fakat fısıltım ona ulaşamayacak kadar cılızdı.
"Sana söyledim!" üzerime doğru geldiğinde elleri omuzlarımı sertçe sardı ve beni sarsa sarsa bağırdı. "O Adam ailemize tamda bunu yapacaktı biliyorum! Babam ne halde haberin var mı?! Ölüyor lan ölüyor! Senin yüzünden, sizin yüzünüzden."
