"Pamir.." İniltiyle karışık sesim, hazzını artırırken , dişleri tenimle birleşti..
Hafif bir baskınlıkla bıraktığı öpüşle hırıltılı bir fısıltı yayıldı kulaklarımın yamacına.
"Karımı istiyorum, bunda yanlış hiç bir şey yok, bu günü teninde kutlamak...
Uzun bir aradan sonra, yeni bölümle sizlerleyim. Vote sınırı bir türlü dolmuyor o yüzden bende kurguyu unutuyorum çoğu zaman yalan yok :D
Yeni sınırımız 170 yeni bölümde görüşmek üzere ✨ Keyifli okumalar bebeklerim ♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
PAMİR
Arabayı muhallenin kaldırımına park ederken bakışlarım hicranın henüz yanan odasının ışığına döndü. Nihayet bekleyişim bir sonuca varırken, derin bir nefesle tüm dikkatimi toparladım ve kontaktan çektiğim anahtarla birlikte araçtan indim.
Adımlarım karanlık sokakta emin adımlarla eski binaya doğru ilerlerken pantolon cebimdeki telefon çalmaya başladı.
"Hissettim mi yoksa?" Dedim alaycıl bir gülümsemeyle , ardından telefonu çıkardım ve durdum.
Ekrandaki yabancı numarayla adımlarım yavaşladı ve cevapladığım telefonu kulağıma yasladım.
"Efendim?"
Bir kaç saniyelik bir bekleyişin ardından , duyduğum tanıdık ses konuştu. "Pamir bey ben Davut." Dedi.
Heyecan tüm vücuduma hücum ederken yavaşça kenara çekildim ve kaldırımın yanına çöktüm.
"Evet Davut bey?"dedim.
"Pars bey, yarın sabah ilk uçakla Pekin'e gitmenizi istiyor. Sizin için bir randevu ayarlandı." Dedi.
Sesi kulaklarımda keskin bir uğultu yayarken, bacaklarımın titremeye başladığını biliyordum.
"B-bu kadar çabuk mu?" Sesim heyecanla kısılırken, Davuttan histerik bir nefes aldım.
"Toplantı saatiniz size mesaj olarak atılacak efendim , buluşma yerinde tam zamanında olmanız çok önemli. Akşam yemeği türünde rahat bir ortam oluşturuldu. Umarım başarılı olursunuz. İyi akşamlar." Dedi, ve kapattı.
İçimde heyecanla dolup taşan bir çocuk sevinç çığlıkları atarken ekrana düşen mesajla kala kalıyordum.
Pekinde ünlü bir restoranda akşam sekize verilen bir randevu.
Hissettiğim yoğun heyecanla bu haberi paylaşmak istediğim tek kişi hicrandı. Ondan başkası değil, karıma önümüzde harika bir yol açıldığını söylemek istiyorum.
HİCRAN
Pijamalarımı üzerime geçirdiğim sırada, bağlı olan saçlarımı sıkı lastikten kurtardım ve omuzlarımdan geriye verdim. Üzerimden çıkardığım kıyafetleri aceleyle katlayıp odanın köşesindeki berjere bıraktığım sırada odamın camı sessizce tıklatıldı.
Olduğum yerde sıçrarken, bakışlarım kapalı perdelere döndü, gerçekten cam mı tıklatılmıştı yoksa ben mi öyle olduğunu düşünmüştüm emin olamıyordum.
