Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Belki biz 5 kişi çok iyi insanlardık ya da çok kötü insanlardık. Eğlence ile hırs ile kavga ile gecen yıllarımız buna engel olmustu belki de? İyi insanlar olmamamız için planlanmıs gibi bir seydi buz pisti. Biz 5 insan 5 kişi 5 birey, hiç bir zaman dün akşamki kadar yakın olmamıştık. Bu 5 kişi bir daha hiç bu kadar yakın olmayacak..
7 ocak yarışma günü..
Günün en güzel saatleriydi. Hava karanlık.. Gün ağarmamış.. Sessizlik.. Her zaman evim gibi hissettiğim birinin kollarında..
Uyanmama yarım saat var. Küçük çocuklar için yarışacağımız yarışmaya 2 saat var.
Bu bizim son yarışmamızdı. Eğer kazanırsak bütün geliri kimsesiz çocuklara bağıslayacaktık. Her zaman bağışlardık fakat kazandığımızın yarısı kadar gibi bir miktardı bu. Şimdi ise her kuruşunu bağıslayacaktık.
Herkes bize güveniyordu. Bizde bize güveniyorduk..
Bir gümbürtüyle içeriye biri girdi.
"Asker! Hazırlanın."
"Oli, uyanığım zaten, 5 dakika sonra kalkarım."
"Matt ve air hemen kalkın bugün büyük gün." Göz kırparak aaron'u işaret etti.
"Yarışma günü!!" Bugün aaron'un doğum günüydü..
Aaron bir anda ayağa kalktı.
"Bugün yarışma var." Gözünü bile daha açmamıştı.
"Patenlerim nerede?" Olivia ile birbirimize baktık. Aaron'u uykulu olduğunda böyle hayal etmemiştim. Çok şapşaldı.
"Patenlerimi bulamıyorum anne."
"Aaron daha yarışmaya 2 saat var. Git protein içeceğini iç ve ısınmaya git." Benim burada olduğumu yeni fark etmiş olacak ki bana döndü.
"Günaydın tatlım." Gözleri kapalı, saçları dağılmış, şapşal bir gülümsemeyle bana döndü.
Ona gülümsedikten sonra yanına yaklaştım.
"Uykulu musun yoksa hâlâ geçen içtiklerinin etkisi mi?"
