Sanctuary of Love

Chapter Five

CHAPTER FIVE

NAGISING na lang akong tumulong pawis sa katawan ko. I'm freaking showering to my sweats ng bumangon ako. I frowned and tried to find the aircon's remote control but I didn't find it, soon, I realized that I'm not at home. Biglang bumigat ang dibdib ko.

I look out the window. The sun is smiling at me. Grabe, it's really hot pala dito sa Pilipinas. They are not kidding. The electric fan is running but I can't feel the wind.

Nakangiwi akong bumangon. Napahawak ako sa bewang ko. My waist is aching. Hindi naman ganito noong last day.

Kagat-labi akong bumaba ng kama and lumabas. Wala akong naabutan sa living area. Maybe Liza is asleep or still at work. I do my morning routine before I check the kitchen. Kumukulo na ang tiyan ko pero walang food. I sigh. Siguro mamaya na ako kakain kapag meron na.

I still don't have money. Nagbuntonghininga ako. Kung naging maingat lang sana ako, hindi ako mananakawan. I sigh. Walang mapupuntahan ang pagse-self-pity and self-blaming ko. Instead, I should do better. Uminom na lang muna ako ng water para maalis ang gutom.

Napatingin ako sa pinto ng bumukas 'yon. Liza. She's smiling kahit na halata ang pagod sa face niya. Lumapit ako sa kanya. Inabot ko ang dala niyang plastic, dahil it's so madami.

"Uy, morning! Gising ka na pala. Nag-grocery ako ng mga pagkain natin para makakapagluto kahit nasa work aketch," ani Liza ng maka-upo siya sa may set. Nginitian ko siya.

"Salamat dito. Kumusta nga pala ang trabaho mo? Nagugutom ka ba?" Ibinaba ko ang mga dala sa mesa at binalikan siya sa sala.

"Ayorn andaming parokyano kagabi. Halos walang pahinga kaya sobrang pagod at antok na ako. Need ko pang mag-beauty rest dahil baka mamaya ganoon din," anito.

Tumango ako. "Okay . . . I will try to cook sa mga binili mo para kapag gumising ka kakain na lang."

"Ay naks! Napaka-sipag! Pero kahit wag na. Yung sa 'yo na lang o kaya mag-bisquit ka na lang muna. Ako na magluluto mamaya," anito na para bang walang tiwala sa luto ko pero kahit ganoon tumango pa rin ako.

Pero what is bisquit? Is that food?

Nasa malalim akong pag-iisip ng makarinig ng kaluskos. I saw Liza standing up and removing her shoes. Inilapit ko na ang sleepers niya.

"Thank you."

"Nga pala, eto." Inabot niya sa 'kin ang brown folder. Kinuha ko 'yon at tiningnan ang laman. These are my paper. New identity. "Saka mo na lang bayaran, pero forda sleep muna aketch dahil hindi na keribells ng aking body ang pagod."

I nod and smiled at her. I watched her go inside her room. Naiwan na akong mag-isa sa living area. I didn't bother to make my food because what I'm holding is more important than anything else right now. My stomach can wait.

I hurriedly went inside my room. I sat down to the bed. Slowly, I put out the paper.

My new birth certificate.

Malaya Jane Vallero.

I like my new name.

Napangiti ako. Ang name ng parents na nakalagay ay hindi ko kilala, miski ang ibang detalye dito ay hindi pamilyar sa 'kin pero napakagaan niya sa pakiramdam. Para akong nakawala sa kadenang nagtatali sa 'kin sa kulungan ko.

Nagbuntonghininga ako. Ang swerte ko dahil si Liza ang nasamahan ko. Tinulungan niya na ko't binigyan pa ng ganito—panibagong buhay.

The old me is already gone. Hindi na siguro nila ako mahahanap. At sana huwag hanggang hindi ko pa nakakamit ang gusto ko. I want to go back kapag may maipagmamalaki na ako sa sarili ko at sa kanila. Na hindi lang ako anak ng isang mayamang tao. Napangiti ako sa mga planong nabubuo sa isip ko.