Sanctuary of Love

Chapter Thirty-Six

CHAPTER THIRTY-SIX

DAKILA'S P.O.V.

I'M WHISTLING while cleaning my sister's room. Kanina pa siya nakaalis kaya habang nagpapalipas ng oras bago ako umuwi nagpasya akong linisan ang kwarto ni Malaya. Well, I'm not used to do this pero napansin ko kasing parang wala na siyang oras para maglinis. Maagang aalis tapos late ng uuwi.

Una kong ginawa ay pinagsama-sama ko ang maruruming damit at nilagay sa may basket. I frowned when I noticed some of her clothes are old and parang nagamit na ng sobra. Nang buksan ko ang drawer niya ay ganoon din ang mga damit.

Sinunod kong ayusin ang mga make ups niya. Tumaas ang kilay ko. These are not branded. Halos yung iba kita na yung bakal na pinaglalagyan ng make up. Yung iba naman ay halos wala ng laman.

Biglang bumigat ang loob ko dahil do'n. She's treated like a princess in our house. She never do household chores. Her make ups and clothes are always brand new and sealed but . . . now? Malungkot kong tiningnan ang kabuan ng silid ni Malaya.

She's living in this tiny house with no air conditioner and a good mattress. There's also a lot of mosquito and cockroaches. Add the fact that the surroundings of this house smells awful.

What really happened to you, Malaya? What happened to you last year?

Umupo ako sa gilid ng kama.

Nakaya niyang tumira dito sa loob ng isang taon? Like . . . I can't believe it. I thought she have a good life. I mean, she have a lot of cards to use para mabuhay ng maayos but this is not maayos for me.

Napatingin ako sa may pinto ng bumukas ito. Sumilip si Liza na nakasuot ng pantulog nito. She told me earlier na she work at night—grave night shift that's why sa umaga siya tulog. Nagtataka man ay pumasok sa loob ng silid si Liza.

"Oh, akala ko umalis ka na. Anong ginagawa mo?" marahan niyang tanong at tumayo sa may gilid ng pinto.

Tipid ko siyang nginitian.

"Later siguro ako aalis after kong maglinis." Tinuro ko ang paligid. "It's kinda messy," natatawa kong sabi.

Nakaka-relate ding tumango si Liza at ngumiti. "Hindi maiiwasan lalo na't busy siya sa trabaho kasi."

"Hmm . . . I noticed." Tumikhim ako sabay kamot sa braso ko. "M-may itatanong ako sa 'yo pero wag mo sanang masamain."

"Gows lang."

"Ano . . . Malaya . . . n-nahirapan ba siya noong nakatira siya dito?" mahina kong tanong.

Natigilan bigla si Liza at ilang sandaling habang nakatingin sa 'kin. Dahan-dahan itong tumango.

"Naalala ko pa no'ng unang beses ko siyang makita. Pababa siya ng barko at nanakawan siya tapos parang litong-lito sa paligid niya. Halatang hindi taga rito kaya tinulungan ko. Wala pa siyang kinakain no'n kaya inaya ko. Hindi ko naman siya makayang iwan no'n kasi kawawa; baguhan sa Maynila. Maganda rin kaya kung iniwan ko siya baka may masama pang nangyari sa kanya. So, sinama ko siya dito." Ngumiti si Liza. "Kaya . . . ang sagot ay nahirapan talaga siya. Sobrang adjustment yung ginawa ni Malaya lalo na't halatang anak mayaman siya—kayo."

Natigilan ako.

"N-nadukutan?"

"Oo, like snatch—take the money gano'n," anito.