Anlaşmalı Koruma

Bir acıya en fazla gülebilirsin

Bölüm XV: Bir acıya en fazla gülebilirsin

"Kaderime mahkum oldum."

.

.

.

Hazar Regex'in aralık olan gözlerini eliyle kapattı. Gözünden düşen bir damla yaşı elinin tersiyle sildi. Yerdeki kulaklığı alıp kulak içine yerleştirdi.
Ayağa kalktı. "Çıkış planı başlıyor Pilot." Dedi.
Cebinden çıkardığı el bombasının pimini çekti. Baş parmağıyla sabitledi. Öyle bir yürüyordu ki karşısına kim çıkarsa çıksın savurarak gibi. Öyle bir rüzgarı vardı ki içim titredi.

"Mezarkabul her şeye hazırlıklı ol."

"Anlaşıldı, Pilot."

Hazar kapıyı boş olan eliyle açtığında karşısında etten bir duvar vardı. Elindeki pimi çekilmiş bombayı üzenlerine doğru iter gibi yaptı, Seyfi hariç hepsi geri çekildi.

"Yapamazsın."

Hazar bir adım daha attı. "Tabi, benim suçum, sana kendimi unutturdum. Anlaşılan o ki biraz sıkıntı çıkacak."

Seyfi başını sağ sola çevirerek kıtlatlı."Sen de elini kolunu sallayarak çıkacağını zannettin öyle mi?"

"Yani toplamda on iki adamla mi koruyorsun koskoca kumarhaneyi."

"Sende bilirsin ki Hazarcık..." Hazar'ın ismini küçümseyerek bastıra bastıra söyledi. "Babanın mekanlarına kimse el süremez. Hele ki senin gibi bir or*spuya pabuç bırakır mı?"

"Biliyor musun, benimle en son böyle konuşan adamın cesedini bulamadılar. Ben buraya, almak istediğim bilgiyi almaya geldim. Aldım da. Dışarıda beni bir araba bekliyor olacak. Şimdi ya tek başıma çıkar biner giderim ya da kimsenin parçalarını bulamazlar."

"Kendini de öldüreceksin öyle mi?"

Hazar sahte olduğu belli kahkaha attı."Benim girdiğim mekanlardan başkalarının cesetleri çıkar Seyfi, çok iyi bilirsin. Böyle zamanlar da ne olur onu bilir misin Seyfi, telefon çalar."

Hazar'ın telefon çalar demesiyle ortamda telefon sesi yankılandı. Seyfi cebinden telefonu çıkardı. Ekranda gördüğü numarayla hemen kulağına götürdü.

"Evet efendim, veriyorum efendim..." Kısa bir görüşme sonrası telefonu Hazar'a uzattı. Hazar telefonu alıp kulağına götürdü.
Bir süre karşı tarafı dinledi. Tek kelime dahi etmedi. Tekrar telefonu Seyfi'ye uzattı.

"Nasıl olur efendim, emredersiniz..." Seyfi telefonu kapatıp Hazar'a döndü.

"Gidebilirsin." Sesi istekli değildi.

Eş zamanlı bombanın pimini, tekrar bombaya yerleştirdi. Bombayı Sefi'nin avucunun içine bırakarak mekandan çıktı. Bize doğru hızla koşmaya başladı. Arabanın arka kapısını içeriden Kadir açtı. Hazar kendini içeri fırlattı. Nefes nefese bana döndü. Kaan da hızla arabayı sürmeye başladı. İki dakika sonra arkamızdan büyük bir patlama sesi duyuldu. Bina dakikalar icersinde tuz buz oldu.

***
Askeriyeye esyalarımızı toplamaya geldik. Benim birkaç esyam olduğundan işim oldukça kısa sürmüştü. Şuan Hazar'ın kapısında bekliyordum. Sanki kaçıp gidecek gibi hissediyordum. Tüm cesaretimi toplayarak kapıyı tıklattım.

"Gel.." ince tiz sesini duyduğumda içeri girdim. Yatağında bir bavul vardı, oldukça düzenli duruyordu. Her zaman yanında taşıdığı posteri tavandan çıkarıp rulo şeklinde en üstüne yerleştirmiş.

"Rahatsız etmiyorum değil mi?"

Kafasını olumsuz anlamda salladı. "Bir yere kaçmadım merak etme." Dedi.