TAVERNA | TAEKOOK ✓

22 - TÜM SUÇU ÜSTLENEN NEDEN SENSİN?

*

Taehyung duyduğu şeyle gözlerini çocuktan ayırmadan telefonun diğer ucundan nefes seslerini duyduğu Hoseok'a sadece "Tamam." Demiş ve telefonu kapatmıştı.

Jungkook'a nasıl söyleyeceğini, ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu. Nasıl söyleyecekti ki şimdi bunu ona? Üzülürdü, korkardı.. şuanda konuşmuyor dahi olsalar bir zamanlar Jimin'le yakın arkadaştı bu yüzden endişelenme ihtimali çok yüksekti, ki Jungkook gibi birinden bahsediyorsak, kesinlikle endişelenir ve korkardı.

"Ne oldu Tete?" Diye sordu Jungkook, Taehyung'un bakışlarından ne anlaması gerektiğini bilememişti, gözlerindeki endişeyi görmüştü evet ama asla Jimin'in hastaneye kaldırılacağı haberini almayı düşünmemişti. "Gel yanıma.." dedi Taehyung sesini oldukça yumuşak tutmaya çalışarak, elini yatağın ortasında oturmuş ödevini yapmaya çalışan çocuğa uzatmıştı gelmesi için, aralarındaki mesafe uzundu, birbirlerine uzaktılar ama yine de Taehyung ona elini uzatmıştı.

"Bir şey olmuş.." diye mırıldandı Jungkook kalkarken, korku yavaş yavaş sarıyordu bedenini ve bu hissi hiç ama hiç sevmiyordu, adımlarını minik minik atarak sandalyede oturan Taehyung'un yanına ulaştı, masasında kendi işlerini halletmekle meşguldü ama aldığı telefonla her şeyi bırakıp çocuğa dönmüştü, "bir şey olmuş evet.." yanına gelen çocuğun ellerini tutarak kucağına oturttu Taehyung, ona oldukça sakin yaklaşmaya çalışıyordu, en iyi şekilde söyleyip korkutmamaya çalışacaktı, gerçi daha tam olarak Jimin'e ne olduğunu bile bilmiyordu ama yine de hastaneye kaldırılmış olması korkmaya yeterdi.

"Söyle ne olmuş?" Kaşlarını çatarak kucağında oturduğu sevgilisine baktı Jungkook, neler olduğunu şimdi daha da fazla merak etmişti, içinden kötü bir şey olmaması için dualar da ediyordu, çünkü biliyordu okulda duyduğu şeyler Taehyung'un kulağına geçtiyse elbet ki şimdi duyacağı şeyler de kötü şeyler olurdu.

"Taehyung söylesene." Daha da çattı kaşlarını, Taehyung suskunlaşmış ve nasıl söyleyeceğini bilmediği bu şey yüzünden eli kolu bağlanmış gibi hissetmişti kendini. "Söyleyeceğim, ama bak bende daha ne olduğunu bilmiyorum tamam mı?" Dedi sonunda, elini çocuğun saçına çıkarmış önüne düşen saç tutamlarını kulağının arkasına sıkıştırıyor gibi sevmeye başlamıştı, gözlerinin içine bakıyordu, ona güven vermek istercesine, yanında olduğunu hissettirircesine gözlerinin tam içine bakıyordu.

"Tamam.." koca gözlerini Taehyung'un gözlerinde sabitlemiş merakla ona söyleyeceği şeyi beklemeye başlamıştı, kalbi korkudan mı bilmiyordu ama çok hızlı atıyordu.

"Bak benim güzelim.." diyerek devam etti sözlerine Taehyung, "Jimin.." dedi hemen sonrasında, elini Jungkook'un saçlarından çekmemiş, usul usul sevmeye devam etmişti, "Jimin'le ilgili bir şey olmuş." Jungkook korkuyla bakmaya devam ediyordu, yarım bir nefes almış, dudaklarını yalayarak Taehyung'un devam etmesini beklemişti, kalbi daha da hızlanmıştı şimdi, gözleri korkuyla bakıyordu. Jimin'e kötü bir şey mi olmuştu? Jimin'le konuşmuyor bile olsa asla arkadaşına -eski arkadaşına- bir şey olmasını istemezdi.

"Bir şey mi olmuş ona?" diye sordu beklemeden, alacağı cevaptan çok korkuyor olsa da yine de duymak istiyordu, "bilmiyorum." dedi Taehyung, sonunda elini çocuğun saçlarından çekmiş belinden tutarak kendine çevirmişti kucağında oturan çocuğu, "bilmiyorum ama beni az önce Hoseok aradı, sadece Jimin'in hastanede olduğunu söyledi ve eminim bir şe-" lafına devam edememişti çünkü Jungkook hızla kucağından kalkmış, korkuyla odanın ortasına doğru ilerlemişti. "Hastanede mi neden ki? hadi gidelim Taehyung, bakalım ona.." endişeyle sağa sola yürüyor, korkuyla Taehyung'a bakıyordu, kucağından hızla kalkan çocuğun boş bıraktığı kolları havada asılı kalmıştı kalkışıyla, Taehyung'da beklemeden ayaklandı, "gideceğiz güzelim, ama şimdi sakin olmalıyız öyle değil mi? eminim kötü bir şey olmamıştır.." diyerek çocuğun yanına gitmiş, ona sımsıkı sarılmıştı, gözlerindeki korkuyu, içindeki endişeyi almak ister gibi sımsıkı sarılmıştı ona.