TAVERNA | TAEKOOK ✓

26 - KORUYAMADIM ONU..

*

Nefes almak bu kadar zor muydu diye düşündü birden, canı neden bu kadar yanıyordu ki.. Nefes.. nefes alamıyor, içine çektikçe temiz havayı kaburgaları çatlamışçasına sızlıyordu, sanki.. sanki her biri defalarca kez kırılmıştı, her biri defalarca kez darbe görmüş gibi canını yakıyordu.

Yapabildiği en kolay şey nefes almakken, bu kadar acı verici bir eyleme dönüşmesinin nedeni neydi şimdi? nefes almak diye düşündü, çok basit. Sadece nefes almak. canını bu kadar yakamazdı bu.. gözünden bir damla yaş aktı, açamıyordu da gözlerini, sanki göz kapakları birbirine yapışmış gibiydi, açamıyordu ama o bir damla yaşın akmasına da engel değildi bu. Şakağına süzülen yaş yattığı yastıkla buluşamadan kesildi yolu, bir el hissetti alnında, gözyaşını silen nazik parmaklar kalbindeki ağırlığı aldı birden, tanıyordu.. tanıyordu o dokunuşu.. tanıyordu o hissi, biliyordu..

Jungkook gözlerini açamıyor, hareket edemiyor, nefes bile alamıyordu.. ama biliyordu yanında kimin olduğunu, hissediyordu. "İyisin.." dedi tanıdığı o ses, "İyisin benim güzelim.. iyisin, geçti her şey.. bitti.." elini bu kez saçlarında hissetti, saç dipleri cayır cayır yanıyordu, çünkü çok acımıştı, çok yakmıştı o canını.. adını ağzına almak istemediği o lanet olası herif çok acıtmıştı, saçlarını yerinden koparmak istercesine çok çekiştirmiş, onu bu hastane yatağında felç olmuş gibi yatmaya mahkum etmişti.

Kaburgaları kırılmıştı, öyle sert tekmeler savurmuştu ki karnına, göğsüne.. parmaklarındaki kırık yüzünden eli alçıya alınmıştı, yüzündeki yaralar sarılmıştı, ağzındaki oksijen maskesi nefes almasını kolaylaştırsa da yine de canı çok acıyordu.

Jungkook bir anda ağlamaya başladı, bedenini hareket ettirmekte güçlük çekse bile bir anda bilinci yerine geldiğinde aklına gelen o iğrenç şeyle hıçkırarak ağlamaya başladı, tüm odayı doldurdu acı dolu inleyişi, hastane odasının duvarlarında yankılandı acısı.

"Jungkook, yanındayım.. buradayım.. ben buradayım sevgilim.. ben yanındayım.." Taehyung ayaklandı bir anda, çocuğun yanında oturuyordu saatlerdir, bir an olsun yanından ayrılmamış, başucunda oturup onun ayılmasını beklemişti ama şimdi farkındaydı, Jungkook yaşadığı şey yüzünden krize girmiş bir anda tüm duyguları alt üst olduğu için şimdi bocalamıştı, onu sakinleştiremezdi, Jungkook yaşadığı olayın etkisini üzerinden atamadığı sürece ne yaparsa yapsın çocuğu sakinleştiremeyeceğini biliyordu, yanında olduğunu hissettirecekti ona, onu böyle görmek canını çok yaksa da, yanında duracaktı, omuzlarından tuttu çocuğu çünkü Jungkook yattığı yerde ağlayışının etkisiyle bedenini kıvrandıracak kadar çok sıkmaya başlamıştı kendisini, içi korkuyordu, bedeni titriyordu, çok.. çok fazla korkuyordu..

O.. o istediğini elde etmiş miydi yani? Jimin.. dokunmuş muydu ona.. bu düşünce daha çok kıvanmasına, daha çok bağırmasına neden oldu..

"Tae-" dedi Jungkook bağırışlarının arasında, "Taehyung.." bir kez daha bağırdı, çığlıklarını içinde tutamıyor, hastane odasından taşacak kadar acı verici bir şekilde ağlıyordu, koridorda yankılandı sesleri, çığlıkları hastane koridorunda sonsuzluğa karıştı, dışarıdan sesini duyanlar kulaklarını kapatmak istedi o an çünkü dayanılamayacak kadar acı veriyordu sesi, Hoseok kapının önünde Jungkook'un duyduğu sesiyle çöktü yere, dizleri onu ayakta tutamadı, gözleri dolmuştu. Uyanmıştı çocuk. Ve biliyorlardı bununla karşılaşacaklarını, biliyorlardı..

"Güzelim benim.. ben yanındayım nolursun sakin ol hadi.. bak.. buradayım.." Taehyung çocuğu sakinleştirmeye çalışıyordu ancak başaramıyordu bunu, omuzlarından kavramış olmasına rağmen Jungkook bedenini yatakta acıyla kıvrandırıyor, ağlamaya devam ediyordu. Beli bir yay gibi havalandı yataktan, ağzında takılı olan oksijen maskesini çıkarmak istedi, Taehyung ellerini tutup kendisini sabitlemese bunu yapacaktı da, Taehyung'un da gözleri dolmuştu, biricik sevgilisini, güzelini, bebeğini bu şekilde görmek kalbini paramparça etmişti, Jungkook'la birlikte o da nefes alamıyordu şimdi, Dolmuş gözleriyle sakinleştirmeye çalıştığı çocuk sağlam eliyle Taehyung'un bileğini kavradı bir anda.