TAVERNA | TAEKOOK ✓

11 - ÇİLEK İSTİYORUM

*

Kucağındaki çocuğun söyledikleri bir an için hayatı sorgulamasına sebep olmuştu, öyle tuhaf hissetmişti ki, çocuğun dudaklarını öpmesini engellemişken şimdi kendisi öpmek istiyordu onu. Hem de deli gibi.

Dudaklarının kendi dudakları üzerindeki yumuşak baskısı aklını başından almıştı. Çocuğun öpüşü içinde uyanması imkansız olan o canavarı uyandırmış gibiydi, kendi dudaklarına çilek gibi demişti ya, çocuğun dudakları çilekten de güzeldi..

Ama ona karşılık veremezdi, o çocuğa izin veremezdi. Sarhoş ve kendinde değildi, ne yaptığını bilmiyordu bile. Davranışlarının farkında olsa böyle bir şeyi yapar mıydı? Yapmazdı. Asla.

"Hadi çocuk." Dedi kucağındaki çocuğu da kendiyle birlikte kaldırırken, orada daha fazla oturmak istemiyordu çünkü oturursa çocuğun ne gibi şeyler yapabileceğini kestiremiyordu, "Çilek dudaklı Taehyung.." diye mırıldandı çocuk kollarını öğretmeninin boynuna dolarken, düşme refleksine karşılık yaptığı hareket Taehyung için oldukça zordu şimdi, çocuğun dokunuşları içindeki canavarı daha da kızdırıyordu. O çocuğa asla dokunmazdı, sadece duygularındaki karmaşa kafasını allak bullak etmişti, kalbi hızlanmış, nefesi teklemişti çocuğun dokunuşlarıyla.

Neden? Neden öğrencisinin ona karşı tutumu onu bu kadar etkiliyordu ki? Yanlıştı bu.. öğrencisiydi kucağındaki çocuk, her ne kadar saniyeler önce dudaklarına kapanmış olsa da öğrencisiydi, zaten yaptığı bu davranışı kendine geldiği zaman hatırlamayacaktı bile..

Çocuk baygın bir şekilde gözlerini aralamış yüzünü gömdüğü öğretmenin boynundan hafifçe kaldırarak parmaklarını öğretmenin dudaklarına çıkarmıştı, "çilek dudaklı Teyung.." dedi yine ama bu defa öğretmenin ismini sevimli bir şekilde söylemişti, Taehyung daha ne kadar etkilenebilirdi bilmiyordu..

"Sessiz ol çocuk." Dedi doğrudan, Jungkook öğretmenin söylediği şeyle kıkırdamış yine yüzünü adamın boynuna gömmüştü, çocuk derin bir nefes çekti içine bunu yaptığında. Taehyung.. nasıl hissedeceğini bilememişti.

"Sabrımı sınıyorsun Jungkook.." Taehyung kendi kendine konuşmuş çocuğun bu cilveli hareketlerine nasıl direneceğini düşünmeye başlamıştı, fazla sevimliydi ve ona karşı olan duygularını dizginlemek her saniye daha da zorlaşıyordu.

"Ben Jimin'e gitmek istemiyorum.. beni adamın odasına götürecekti.." Jungkook söylediği şeylerin farkında olmadan dudaklarından dökülen sözcüklerle her kelimesinde Taehyung'u sinirden deliye döndürecek şeyleri sıralıyordu. Hatırlamayacaktı Jimin'in kendisine söylediklerini ayıldığında ama şimdi duyduğu şeyleri zihni istemsiz söylüyordu.

Jungkook'u adama götürmek mi? Ne dediğini anlamasa bile ne demek istediğini anlamıştı ve bu hiç ama hiç hoşuna gitmemişti.. Taehyung bunun hesabını çok acı verici bir şekilde soracaktı.

"Bay Kim beni Jimin'e götürme.. bırakma beni onlara.." mayışık bir şekilde daha çok sindi adamın boynuna, kollarını sarıp sarmalamış yine ağır basan uykusuna karşı gelemeden uyuyakalmıştı.

"Bırakmam seni çocuk.. merak etme.." Jungkook'u daha sıkı tutarak lojman yolunda ilerlemeye başlamıştı Taehyung. Zaten çok fazla yolu kalmamıştı, saatin geç olmasının avantajıyla sokaklarda da kimse yoktu bu yüzden daha rahattı.

Lojmana girmişti ama çocuğu kendi dairesine bırakıp onun orada tek başına kalmasına gönlü razı gelmemişti maalesef. Çocuğu yine kendi dairesine götürmüş boyun boşluğunda uyuyakalan çocuğu yatağın üzerine yatırmıştı usulca, nefesini boynunda hissettiği çocuğu kucağından bırakınca boşluğa düşmüş gibi hissetti kendini.