HAYAT

Ilk buluşma

Gözlerimi açtığımda esneyerek saate baktım. Daha alarmın çalmasına bir saat olduğunu görünce tekrar uyumaya çalıştım. Uykum iyice kaçınca kalkıp üzerimi değiştirdim.

Buse'ye baktığımda yatağında yoktu. Sanırım sabah dersi vardı. Canım hiç bir şey istemediği için kahvaltı yapma ihtiyacı duymadan çantamı alıp çıktım.

Okula geldiğimde otoparka girdim. Arabayı park ettikten sonra dışarı çıkıp yürümeye başladığım sırada yeni gelen Uygar'ı gördüm. Gülerek yanına gittiğimde yüzüme bile bakmadı.

Bir sorun vardı sanki.

"Hey ?" Dedim

"Hı" dediğinde açıkçası bozuldum. Sanki böyle yılışık kızlar gibi peşine takılmışımda yüz vermemiş.

" Bişey mi oldu ?" Dedim.

" Yoo " deyince yüzüm iyice düşmüştü. Çok soğuk davranıyordu.

" Uygar , bişey var anlat artık "

" Sen Mete'yle mi sevgilisin ?"

"Nerden çıktı bu ?" Deyince yüzü sinirden kasılmıştı.

" Soruma soruyla karşılık verme "
Diye bağırdında yerimden sıçradım. Herkes korkuyla bize bakıyordu.

"Evet ama ne var bunda " dedim sakince. Eğer bende bağırırsam hiç iyi şeyler olmazdı.

" Kendini kullandırmaya devam et, aferin " deyip yürümeye başladı. Ne oluyordu?

" Ne kullandırması ya " diye bağırdım.

" Bu çocuk en başından Ayça'nın arkadaşı değil mi?"

"Evet ama..." dediğim sırada lafımı kestim

"Ne aması ya ? Sen, seni sevdiğini mi sanıyorsun ?" Deyince içim burkuldu. Sabah düşündüğüm soruların cevabını veriyordu sanki

"Sevmese niye böyle bişey yapsın " artık sesim fısıltı şeklinde çıkıyordu.

" Elisa çok Safsın "

" Yeter artık gelme üstüme " dedim. Gözlerini kapatıp sakinleşmeye çalıştı.

" Mete'yle bir geleceğin olacağına inanıyor musun ?"

"Buna vericek bir cevabım yok "

" Bak işte sen bile ihtimal vermiyorsun"

Gözümden yaş gelmeye başladı. Içimdeki öfke gözyaşı olup akıyordu sanki.. kırgınlığım içimi yakıp kavuruyordu. Aklımda ki sorular beynimde hapis etkisi yaratıyordu.

" Gel buraya " diyerek beni kendine çekti. Sımsıkı sarılıyordu. Kimseye göstermediği o şefkatle yaklaşıyordu.
O kimseye göstermediği duvarlarını bana karşı kırmıştı sanki .

Bu kadar sert ve katı kurallarının altında masum bir çocuk vardı sanki.
O kabuğunu kırsa her şey daha güzel olucaktı.

" Belki bana kızıyorsun ama her şey senin üzülmemen için " diyerek başımı gögsüne dayadı. Ona farkettirmeden kokusunu içime çektim. Bunu neden yaptığımı bilmiyordum ama birinin beni korumak istemesi hoşuma gidiyordu.