HAYAT

Yeni başlangıçlar

Son kez günlüğümüde koyduğumda her şey hazırdı. Valizimi yataktan indirip yere koydum. Sanırım bu evi ve burada ki tüm anılarımı çok özleyecektim. odaya son kez göz gezdirdim.

Gözlerimi kapatıp, derin bir nefes aldım. işte bu kadardı. Valizimi sürüyerek merdivenlere yöneldim. Valizi kaldırdıktan sonra aşağıya indim. Bizimkiler dikkatlice bana baktıktan sonra üzgünce valizime gözlerini çevirdiler. Bu hallerine çok üzülüyordum ama sanırım böyle olması gerekiyordu.

Mert valizimi alıp dışarıya çıktı. Sırayla hepimiz garaja yönelmiştik. Arabalara binip, havaalanına doğru yol alıyorduk. Hiç kimseden çıt çıkmıyordu. Bu yüzden kulaklığımı takıp müzik dinlemeye karar verdim.

İşte bu kadardı her şey, bu kadar basitti. Gitmek bu kadar kolaydı. Ama gel gelelim kalp için bu kadar kolay mıydı?

Havaalanına geldiğimizde annem ve babam da oradaydı. Onları görünce gülümsedim. Tüm işlemlerimizi hallettikten sonra beklemeye başladık. Hala kimseden çıt çıkmıyordu ve böylesi benim için çok daha iyiydi.

Ne kadar gitme dense bile gidicektim çünkü. Böylesi ikimiz için de çok iyi olucaktı. Ben bu şehirde kalbi yaralı kalbimi bırakıpta gidiyordum. Büyük umutlarla kurduğum hayallerimi bırakıyordum. Yaşamış olduğum hatalarımı bırakıyordum.

En güzel anılarımı bırakıyordum ve dostluğu en güzel olan arkadaşlarımı bırakıyordum. Şuan onlarında ne kadar üzgün olduklarını görebiliyordum. Biz kısa sürede birbirimize çok alışmıştık. Birbirimizin arkadaşı değil, can yoldaşı olmuştuk.

Onları böyle bırakmayı hiç istemezdim ama buna mecburdum. Kendim için buna mecburdum. Dört yıl sonunda buraya döndüğümde eski hataları olan kırgın bir Elisa yerine, kendinden emin ve güçlü bir Elisa olarak dönmek için buna mecburdum.

Uçağımın anonsu gelince ayağa kalktım. Gözü yaşlı annemle doyasıya sarıldım. Beni affet annecim. Ne kadar belli etmese bile içi hüzünle kaplı olan babama sarıldım. sende affet beni koca adam.

Arkadaşlarımla tek tek sarıldıktan sonra valizimi alıp yürümeye başladım. Uygar gitmek istediğimi söylediğimde bir daha seni görmek istemiyorum demişti ve dediğini yaptı da gelmedi. Yinede ona kızamazdım. Haklıydı..

Uçakta ki yerimi aldığımda kulaklaklıkları takıp etrafı izledim. Çoğu insanın yüzünde ki heyecan, çoğunun yüzünde ki hüzün, çoğunun ise yüzünde ki pişmanlık. Seninkisi neydi Elisa?

İşte buna kendim bile cevap veremiyordum. Vermesi zor olan bir karardı. Uçak kalkışa geçtiğinde camdan dışarıyı izlemeye başladı.

''Elveda sevdiğim..''

Gözlerimi kapatıp kendimi uykuya vermeye çalıştım.

****************************************

Anons sesini duyduğumda yerimden kalktım. Taksiye binip kendi çabalarımla kalıcağım yerin adresini verdim. Evin yakınlarına geldiğimizde taksi parasını ödeyip araçtan indim.

Kendimi daha fazla tutamayıp hıçkırarak ağlamaya başladım. Bu yabancı şehirde bir başıma ne yapıcaktım bilmiyordum ama bunun da üstesinden gelicektim.

''Son bir daha sev beni Mete, unutmadan..''