Her şey bitti mi ?

63 6 2
                                    

Multimedia : Elisa

Mete'den :

Grubun yanına sinirle döndüm. Neden bu kadar anlayışsız davranıyordu anlamıyorum. Elimden geldikçe vakit geçirmemiz için uğraşıyordum zaten ama yinede herkesin içinde bağırması fazlaydı.

Elime gitarı alıp çalmaya başladım. Tellere o kadar sert vuruyordum ki ellerim acıyordu. Ayrıca Uygar'la yaptığı o gösteri neydi öyle ayrıca delilikti bu. Ona bu kadar sinirliyken bile şuan onun naptığını merak etmem neydi peki ?

Tel elimden fırladığında çalmayı bıraktım. Gözlerimi kapatıp kalbimin sesini dinlemeye çalıştım. Telefonuma baktığımda Elisa aramamıştı. Bu beni daha çok sinir ederken dışarıya doğru yöneldim.




Serin hava yüzüme çarptığında az çok sakinleşmeye çalıştım. Belki pişman olucaktım ama yinede merak ediyordum. Telefonumu çıkarıp

Elisa'nın numarasini tuşladım.
Uzun süre çaldıktan sonra tam kapatıcakken uykulu bir ses tonu kulağımı doldurdu. Demek ki uyumuştu.

" Alo" deyince ilk başta cevap vermedim.

" Mete ?" Dediğinde;

"Iyi misin?" Dedim. Neden konuşmak için zorlanıyordum?

" Evet sen ? " dedi. Onun da sesi pişman gibi çıkıyordu.

" Ben Üzgünüm " dedim. Bir anda ağzımdan çıktı ama bundan pişman değildim. Onu seviyordum.

"Bende Üzgünüm " dediğinde gülümseyip kafamı salladım.

Sesi uykulu çıktığı için dayanamayıp

" Okulda konuşuruz, uyu sen " dedim.

" Tamam" dedi.

"Huzurlu geceler" dediğim de

" Benli rüyalar " dedi.

Telefonumu kapatıp cebime koydum. Sahile yakın yerde çalıştığımız için , eski teknenin üstüne oturup denizi izlemeye başladım.

Hafif esintili hava yüzüme çarptığında , denizin kokusunu içime çektim.

Elisa'yı ne kadar istemesem de üzücektim. Daha vakit bile ayıramıyordum. Ne kadar hassas olduğunu bile bile kırıyordum ve aynı şeyi yapmaya da devam edicektim.

Buna hakkım yoktu. Kendime itiraf etmeyi yediremesem bile onu hiç haketmiyordum. Arkadaşımdan bile koruyamadım.

Sinirle telefonumu cebimden çıkarıp
Elisa'nın numarasini tuşladım.

"Mete?" Diye açtığında yutkundum.

" Olmuyor " dedim. Uzun süre cevap vermeyince onunda afalladığına emindim.

" Ne olmuyo?" Dedi. Sesi korkak bir tonda çıkıyordu.

"Yapamıyoruz , en başından beri hataydı " dedim. Hayır bunlar doğru değildi ama bunu yapmak zorundaydım.

" Peki." Dedi sadece ama sesi ağlamaklı çıkıyordu.

" Özür dilerim " dedim. Sanki her şeyi unutturmasi mümkünmüş gibi

"Mete sus" dediğinde telefonu kapatıp yere fırlattım. Hayvan herifin tekiydim. Sevdiğim kızı kaybettim.
Beni affet Elisa..

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Elisa'dan:

Telefonu kapattıktan sonra kafamı yastığa gömüp ağlamaya başladım. Her şey bu kadar mıydı? Böyle mi biticekti?

Her şey alt tarafı bir kavga yüzünden miydi ?

Ben ona inanmıştım. Uygar, o seni sevmiyo dediğinde bile inanmıştım.
Bırakmaz dedim, oda beni seviyor demiştim ama olmuyomuş.

Hayatımda her yoluna girdi diye sevinmiştim. Ilk kez bende mutluyum diye sevindim ben ama böyle mi biticekti. Ben senin sevginden çok yalanına inanmışım sevdiğim.

Hıçkırık seslerim duyulmasın diye kafamı iyice yastığa gömdüm ama faydası olmamıştı. Kapı hızlıca açılınca kızlar içeri girdi.

"Elisa noldu " diyen kızlara döndüm. Gerçekten çok kötüydüm. Onlar da bunu anlamış olucak ki hep beraber sarıldılar. Bu benim daha fazla ağlamama sebep olurken sessizce sakinleşmeye çalıştım.

Her şeyi hızlıca anlatınca şok oldular. Onlar da benim kadar bu duruma afallamışlardı.

Uyumak istediğimi söylediğim de anlayışla karşılıyıp yalnız bıraktılar. Doğa'yla aynı odada kaldığımız için oda kendi yatağına geçti.

"Nasıl hissediyosun" diye sorduğunda derin bir iç çektim. Nasıl hissediyordum sahi ?

"Olmayacak bir rüyadan uyanmış gibi ." Dedim.

" Mete'yle konuşmamı istermisin ?" Dediğinde hızla ona döndüm.

" Asla " demekle yetindim. Her şey onun tercihiydi.

" Iyi geceler, Doğa" deyip yatakta arkamı döndüm.

"Iyi geceler güzelim " dedi.

Gözyaşlarıma hakim olamıyordum. Eğer yapamıyorsa baştan beri uzak dursaymış. Bunca yıl Yokluğuyla yaşamıştım sonuçta. Canım çok acıyordu. Içimde dinmek bilmeyen bir yangın vardı sanki..








Yazar notu : çok kısa olduğunun farkındayım ve bu bölüm hiç içime sinmedi. Telafi edeceğime emin olabilirsiniz. Iyi okumalar.

HAYATHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin