⁶SOLMUŞ YILAR⁶+18

24-TAKINTILI KALP

Kırılmış su bardağı gibiydim ne kadar yapıştırsamda bir yerden tekrar dağılıyordu susamıştım su içmem lazımdı eğer bardak eski haline gelmezse su içemeyip pes edip belkide ölebilirdim bardağa ne kadar su doldurursam doldurim dolup taşmıyordu daha doğrusu kırık olan yerden dökülüyordu en son pes edip bardağı tamamen kırmaktan korkuyordum eğer pes edersem bu sefer beni kimse kaldırmazdı.

"Nereye"dedi yaman hala söminenin karşısındaki koltukta oturuyordu"
"Sanane"dedim tam kapıdan çıkarken yaman ayağa kalkıp bana doğru bir adım atarak konuştu"
"Eğer o kapıdan çıkarsan diğer kapıdan çıkamazsın müjde"dedi yaman"
"Hiçte bile öyle bir çıkarımki sen bile şaşırırsın"dedim evden çıkıp arabama bineçekken emir araba kapımın önüne geçti"
"Çekil önümden"dedim yaman ise evin kapısının önüne gelip elerini bağdaç kurup kapının demirine yaslanmış beni izliyordu"
"Kusura bakmayın müjde hanım ama yaman beyin kesin emri var"dedi emir"
"iyi o zaman bende yürüyerek giderim"dedim bahçenin kapısını açtım ama açılmadı"
"Emir kapının anahtarını verirmisin"dedim"
"Kusura bakmayın evden çıkamazsınız müjde hanım"dedi emir derin derin nefes alıp yamanın yanına gelip karşısına dikildim"
"Ne istiyorsun benden yaman daha fazla ne istiyorsun ben bittim artık benim her şeyim giti şuan ailem dediğim insanlar bile benden utanıyor sen yaa sen 9 yılık sevgilim 1 haftalık kocam benden utanıyorken ailem nasıl utanmasın yaa benim elim'de son kalan şeyde kayıyor çokmu merak ediyorsun nereye gitiğimi O hayalini kurduğumuz mesleğime son vermeye daha doğrusu son verildiği için 23 yılık hayalerimize son vermeye gidiyorum o ilk savçılık yaptığım biro odamı toplamaya sonkez gidiyorum ve arkamda tek bir allahın kulu bile yok ben kocamın arkamda olmasını beklerken o beni ilk hatam ile terk ediyor evet ben çok açiz bir insanım betüle derdim aciz diye ama asıl en açiz insan benim anlıyormusun ben bitim benim hayatım 9 yıl önçeki müjdeye geri döndü o zamanda ailem yoktu sen yoktun mesleğim yoktu gine yok kusura bakma ama ben artık öldüm benden artık uzak dur tamammı biz diye bir şey yok artık"dedim"
"Bitimi"dedi yaman"
"Evet bitti şimdi söyle adamlarına çekilsinler önümden"dedim yaman ise emire kafa saladı emir ise arabamın önünden çekilip dış kapıyı kompile açtı bense yamana bakmadan arabama binip evden uzaklaşmaya başladım ağlayarak araba sürüyordum kendimi kaybetmiş gibi ağlıyordum yaman ile eski anılarım gözümün önüne geldikçe ağlıyordum"

Yarım saattin sonunda çalıştığım iş yerin önüne gelip durdum kim bilir bu benim belki bu biroya sonkez gelişimdi belki bir daha asla gelemiçektim daha fazla oyalanmayıp biroya girip ahmet beyin odasına girdim ahmet bey biraz meraklı bir insan olduğu için bana nasıl oldu diye sordu ama ben anlatmak yerine anlatmamayı seçtim ahmet bey ise daha fazla diretmeyip önüme evrakları bıraktı şuan atıçağım imza ile elimde olan son mesleğimde kayaçaktı ne kadar atmak istemesemde zorlada olsa imzaları atıp odadan çıkıp kendi odama geldim.

Odaya girer girmez benim kokum burnuma geldi her zaman odama parfüm sıkmayı severdim en son 2 gün önçe birodan çıkmadan önçe sıkmıştım masamda benim kremim parfümüm renkli kalemlerim yaman ile benim ilk sevgili olduğumuz gün çektiğimiz resmimiz vardı ne zaman zora sıkışsam yamanın resmine bakıp moralim düzelirdi ama şuan bakınça daha moralim bozuluyordu ağlayasım geliyordu ağlıyordumda zaten daha fazla odada durmak istemediğim için kalkıp normal bir kutuya bana ait olan eşyalarımı kutuya koyup odadan çıkmadan sonkez odaya baktım kim bilir belki beden sonra buraya başka bir savçı gelicek benim yerim aranmayaçak bile diyip odadan çıktımda her sabah bu biroya girdiğim zaman bana selam veren herkez şuan yüzüme bile bakmıyordu kafayı yemek üzereydim.