sakla beni | naz x incila

Bölüm 6 - İhanet Ettin Bana

Herkese selam arkadaşlar.
Hikayeyi okuyan ve etkileşim verenler arasında büyük bir uçurum var. Hikayeyi beğendiyseniz devamının gelmesi için bölümlere oy atarsanız mutlu olurum. Yazarları yazmak için en çok motive eden şey beğeninizi etkileşim, yorum atarak göstermenizdir.

Keyifli okumalar.

🤍

|

On yıl önce...

Naz yatağında oturup bağdaş kurmuş, karşısında elinde bir tane hap ve bir bardak suyla bekleyen İncila'ya omzunu silkiyordu.

"Ya içmem diyorum İncila, istemiyorum!"

"Ama annen istedi Naz. Uyuyamıyorsun günlerdir biliyorsun, bak gözlerin kan çanağı."

"İstemiyorum uyumayacağım!"

"Hadi lütfen. Biliyorum istemiyorsun. Ama bu senin rahat uyuman için Naz, yapma böyle."

"Ya duydum, annem ağır bir ilaç dedi, en yüksek doz bu dedi, top patlasa uyanmaz dedi, korkuyorum kızım ya!"

"Naz önceki ilaçlar etki etmedi biliyorsun, uykusuzluk iyi bir şey değil. Lütfen, yine hastanelik olmayalım, lütfen."

"Ya benim derdim ilaç değil sensin!"

İncila'nın ağzı korkuyla aralandı.

"Be-ben miyim? Ben ne yaptım Naz?"

"Uff, öyle değil! Seni istiyorum yani, yanımda ol istiyorum. Ya bak yazdırsınlar seni de benimle aynı okula, baksınlar ne kadar rahat uyuyorum!"

İncila sonunda bir haftadır neden bu sorunu yaşadıklarını anlamıştı. Elindeki hapı ve bardağı komodinin üzerindeki tepsiye bıraktı.

"Oturabilir miyim?"

Naz onaylayınca İncila yatağın kenarına oturdu.

"Geçen sene de sen aynı okuldaydın Naz. Ben yoktum yine. Mutluydun bir sorunun yoktu. Şimdi neden böyle yapıyorsun? Hem ben gittim halamla dün, kaydımı yaptırdım bile Fen Lisesi'ne."

"Ya bana ne senin fen lisenden ya, bana ne! Salak mısın derdim o mu? Ben artık işimi sağlama alacağım İncila, tamam?"

"Sağlama mı..."

Naz başını sinirle salladı.

"Ortaokulda ne boklar yediğini unuttum mu? Sen gidiyorsun orada takılıyorsun benim tanımadığım bilmediğim varoş tiplerle, hepsi de car car aklını bulandırıyor, üzerinde benim eskilerim, çantalar, ceketler, ama ömürlerinde görmemişler ya prenses muamelesi çekiyorlar sana! Sonra eve geliyorsun sen, üzerimi çıkartmak bile bir zoruna gidiyor senin İncila başlıyor gurur yapmaların, ben kör müyüm!"

"Hayır Naz... Öyle değil. Yok öyle bir şey."

İncila elini korka korka Naz'ın elinin üzerine koydu.

"Naz ben çok çalıştım sınava, çok iyi bir lise kazandım. Hem senin kolejinin ücreti çok pahalı. Beni oraya göndermezler. İzin ver ben kendi kazandığım okula gideyim. Çok gitmek istiyorum Naz, çok hayalini kurdum ben o okulun."

Naz'ın gözleri kocaman açılırken kaşları havaya kalktı.

"Hayalini kurdun ha? Sen benden izinsiz hayal mi kuruyorsun İncila!?"

Birden İncila'nın saçına yapışıp at kuyruğunu eline dolayarak çekti. İncila onun bileğini tutup saçını kurtarmaya çalıştı.

"Naz acıyor, ıh, ah!"