''yıllardır kendimden bile sakladığım büyük bir sırrım var.''
*
'sakla beni' dizisindeki naz ve incila karakterlerinin hayran kurgusudur.
olay örgüsü temelini diziden alsa da büyük ölçüde bağımsız ilerleyecek. izlemiyorsanız da okuyabilirsiniz bence...
Naz kahvaltıdan sonra evden çıkmıştı. Tabağında bir şey bırakmamıştı ve bu da, İncila'nın bugün kahvaltı edemeyeceği anlamına geliyordu.
İncila avucundaki kesiği Emine'nin yardımıyla hallettikten sonra odaya çıkmış Naz'ın kıyafetlerini ütülüyordu. Naz tüm dolaplarını resmen aşağı indirmiş, tekmeleyip her şeyi kırış kırış hale getirmişti.
Normalde bile bu kıyafetlerin ütüsünü bitirmek saatler sürerdi. Bir de üstüne avucu bu kadar acırken yapmak tam bir işkenceydi. Ütüyü kavramakta bile zorlanıyordu. Sol eliyle yapmayı denedi bir müddet, ama normalden on kat yavaş olduğunu fark edince yetiştirebilmek için tekrar sağ eliyle devam etti. Acıdan gözleri dolu doluydu.
Tüm bunlara katlanmasının sadece tek bir sebebi vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İncila elinin acısı dayanılmaz hale gelince ara verip telefonunu açtı. Naz sosyal medya kullanmasına kesinlikle izin vermiyordu. Ama İncila gizlice bir hesap açmıştı. Telefonuna uygulama indirmediği için tarayıcıdan gizli sekmeden Instagram'a girdi. Sahte hesabına giriş yaptıktan sonra Naz hesabında hikaye paylaşmış mı diye kontrol etti.
Üç tane hikaye paylaşmıştı. Bir cafedelerdi, yanında birkaç kız vardı. İncila onları tanıyordu. Bizzat görmese de biliyordu. Nazların aile dostlarının kızlarıydı onlar. Genelde sadece önemli davetlerde bir araya gelirlerdi ve Naz İncila'ya anlattığına göre onları hiç sevmezdi. Soğuk ve samimiyetsiz bulurdu.
Onlar Naz'ın arkadaşı bile değillerdi ki. Buna rağmen neden onlarla buluşmuştu? Bugün annesi yüzünden o kadar canı sıkkılmışken Naz'a iyi gelecek kişi onlar mıydı gerçekten?
İncila homurdanarak telefonunu kapattı ve ütü yapmaya devam etti.
*
Naz akşama doğru eve dönmüştü. Buluştuğu kızlarla birkaç saatten uzun oturmamıştı, ama adeta eve dönmemek için tüm gün sahilde oyalanıp durmuştu. Normalde Mete yanında değilse İncilasız asla böyle saatlerce dışarıda durmazdı. Ama bugün, asıl kaçtığı kişi İncila'ydı.
Naz evin kapısından girer girmez, yukarı çıkana kadar İncila diye seslenip durmuştu. Ev halkı alışıktı zaten Naz'ın İncila'nın adıyla bağırmasına. İncila elindeki tepsiyle aceleci adımlarla yukarı çıkıp Naz'ın odasına girdi.
"Hoş geldin Naz..."
Naz kapıya dönüp İncila'yı görünce yüzünde hafif bir gülümseme oluştu. Aslında onsuz bir saat geçirmek bile özlemesine yetmişti. Naz'ın gözleri İncila'nın elindeki tepsiye takıldı. İncila hemen açıklamaya girişti.
"Senin en sevdiğin portakallı kekten yaptım Naz... Kendi ellerimle. Şey ütüleri bitirdim, bitirdikten sonra yaptım, merak etme."
Naz hafifçe dudağını büzdü. Bu yaptığı, İncila'nın bugün baya bir korktuğunu gösteriyordu. Hatta hafifçe titreyen ellerine, soluk benzine bakılırsa, hâlâ korkuyordu. Öyle ya, kırdığı fincanın cezasını kesmeden çıkmıştı Naz evden. İncila da görünen o ki kendince gelecek cezayı hafifletmeye çalışıyordu.
