~Nasza mała gra~ Gerio ✅

-]☆.10.☆[-

-Ramos-

Wczoraj wieczorem zhańbiłem swoje ego. Kurwa to musiało być takie żałosne, ale jednocześnie.. chyba lubię być taki potulny tylko dla niego. Zacząłem zauważać, że jest.. przystojny. W cholere przystojny. W czasie kolacji usiadłem nienaturalnie po drugiej stronie stołu. Dziwniejsze było to, że siedziałem po prawej stronie Piqué, a dokładnie między nim, a Xavim.

- No i ja w tedy mówię do niego, żeby wiesz się pierdolił, nie Iker!? - wrzasnął Xavi przez cały stół. Tak właśnie siadają codziennie. Nie zwracałem na nich uwagi. Położyłem głowę na ramię Piqué, który lekko objął mnie ramieniem.

- Źle się czujesz Ramos? - dotknął lekko mojego czoła. Zamruczałem cicho.

- Nie.. zasadniczo czuję się świetnie - starałem się chociaż nie brzmieć jak totalny ignorant lub nie krzyknąć. Pogłaskał mnie po moich idealnie ułożonych włosach, zacisnąłem usta.

- Definitywnie wszystko z Tobą dobrze - zamruczał cicho. - Tylko nie wiedziałem, że jesteś taki przytulasny - przewróciłem oczy i usiadłem normalnie. - Za dużo jak na raz? - pokiwałem głową. - Wiem Sergio niektórzy potrzebują czasu. Jest super i tak. Nie warknąłeś - pomiział mnie po głowie.

- Nie wkurwiaj mnie. Staram się, ale zaraz kurwa wrzasnę - wsadził mi kawałek mięsa do buzi. Zacząłem go żuć. - Mm masz szczęście. Jeszcze - uchyliłem usta. Nie miałem zamiaru nic jeść, ale nie wiedziałem, że po ich części stołu są takie rarytasy.

- Teraz mogę dotknąć twoich włosów? - wsadził mi kolejny kawałek do ust. Połknąłem go chwilę później.

- Masz minutę, która będzie się przedłużać jeśli dasz mi tego więcej - poczułem na sobie wzrok Ikera. Uśmiechnął się w moją stronę i odwrócił się do swojego rozmówcy. Co się ze mną dzieję? Do cholery jem mu z ręki..