Kurşun İzi

01.02

Bu kadarı da tesadüf değil oyundu resmen çünkü şuan da telefon da gördüklerim benim zamanında bana laf söyleyen kız sanıp yazdığım sözde asker o adamla olan konuşmalar dı.

Ne yani şimdi ben Girayla mı konuşmuştum onca zaman?

"Yok ben gerçekten inanamıyorum" dedim, hâlâ benim 'sözde şans' eseri Girayla konuşmuş olmama inanamıyordum.

Kafamı telefondan kaldırdığım da bana baktığını gördüm, gözleri gözlerimin içine bir şeyin cevabını arıyormuş gibi bakıyordu.

Soru bankası mısın kızım sen?

"Neden şaşırıyorsun ki bunların hepsi senin oyunun değil mi?" dedi, beni suçlamasıyla gözlerim fal taşı gibi açılmış kaşlarım bükülmüştü, elimde ki telefonu alıp ona çevirdim.

"Şaka mi yapıyorsun sen? benim oyunum olsa sence böyle salak gibi konuşur muydum!?" dedim.

"Ne bileyim adam akıllı konuştuğumuz mu var sanki!" dedi ellerini iki yana açarak. Telefon olmayan elimi saçlarımdan geçirip telefonu göğsüne vurdum. Resmen şuan beni ona bilerek yazmışım gibi muamele de bulunuyordu. Çingenelik yapmak istemiyordum ama ben onu buraya gelmeden önce tanımıyorum bile, insan tanımadığı birine nasıl yazabilir di ki?

"Şuan gerçekten saçmalıyorsun daha seni tanımıyorken nasıl mesaj atabilirim?!" dedim sinirle bağırarak.

"Şans eseri olabilme ihtimali var mı sence bunun" dedi oda benim gibi bağırarak, damarları çıkmıştı boynunda ve şuan bu kadar sinirli olması ister istemez bir adım geri gitmeme sebep olmuştu. Babam gibi bağırıyordu şuan tam da.

"Neden buna bu kadar sinirlendin" dedim bu sefer ellerimi göğsümün altında birleştirerek.

"Benimle oyun mu oynadın, son kez soruyorum?" dedi bu sefer sakin bir ses tonuyla.

"Hayır, o numaraya yazarken senin olduğunu bilmiyordum. Arkadaşımdan almıştım ve benim arkamdan konuşan sevmediğim bir kızın sanıyordum ama yanlış vermiş numarayı. Zaten konuşurken de sürekli olayları dalgaya vuruyordum çünkü senin asker olduğuna inanmıyordum!" bu sefer hiddetle.

Gözlerimin içine bir kaç saniye bakıp yine yine ve yine kafasını salladı ve telefonunda bir kaç tuşa basıp sonra göz ucuyla bana bakarak odadan kapıyı çarparak çıktı.

Hasbinallah.

##

En son ki minik yükselişimizden sonra bende kapıyı çarparak çıkmış direk odama geçmiştim, odaya gelince üzerime pembe puantiyeli pijamamı geçirmiş ve Burçin'i aramış geldiğim günden bu yana olan bütün kargaşayı ona özet geçmiştim. Şimdi ise durum analizi yapıyorduk.

"Kızım bak şimdi bu Beyza sana vermiş Nerminin numarasını sende yazmışsın, sonra yanlış numara olduğunu anlayınca aksiyon diyip dalga geçmişsin" dedi beni onaylamak ister gibisinden.

"Evet öyle oldu" dedim bende, sanki görücekmiş dudak büzmüştüm.

"Kızım sen saf mısın bildiğin adam seni suçlamış sende mülayim mülayim karşısında durmuşsun," dedi ve nefeslenip devam etti. "Vursaydın elini hastane yatağına 'Olüm sen canina mı susamışın?' deseydin görürdü bir Ankaralıya bulaşmaması gerektiğini." dedi Ankara şivesi yaparak, elini yatağa vur kısmında da elini sert bir zemine vurmuştu ki ses gelmişti.

"Adam asker bu bir, ikincisi de ben mülayim mülayim durmadım kendimi savundum bir kere" dedim kararlılıkla.

"Ne savunma ne savunma" diye ağzının içinde söylendi. Sırt üstü yattığım yatakta dönerek yüz üstü yatmaya başladım.