01.04

1.3K 62 134
                                    

Yapraklı Goncam : Napıyorsun?
                                                   (20.32)

Siz : kimsiniz?

'Yapraklı Goncam'ı 'Merve' olarak değiştirdiniz.

Merve : Asrın beni tanıdığını biliyorum.

Siz : nerden anladın?

Merve : Numaramı kaydetmişsin.

Siz : haklısın şimdi tanıdım bende seni

Siz : her cümlenin sonuna nokta koyuyorsun

Siz : '.'

Merve : Anlıyorum.

Siz : ee neden yazmıştınız?

Merve : Yazmam için bir nedene ihtiyacım yok.

Siz : o zaman benim de sizinle konuşmak için bir sebebim yok

Merve : Öyle mi dersin?

Siz : derim de gerçekten neden yazdın?

Merve : Keşke bilsem.

Siz : senin bilmediğini bende bilemem

Merve : Napıyosun?

Siz : odadayım

Merve : Acil müdahale odasına gelebilir misin?

Siz : önemli bir durum mu var yoksa yaralandın mı?

Merve : Bence gelip kendi gözlerinle görmelisin.

Attığı son mesajdan sonra çevrimdışı olmuştu. Yüz üstü bacaklarımı kaldırmış salladığım vaziyetten ne ara kalkıp anahtarımla telefonum bir elimde kendimi acil müdahale odasının kapısında bulmuştum bilmiyorum.

Hızla kapıyı tıklayıp içeri attım kendimi. Karşımda masaya dayanmış bir şekilde beni bekleyen Giray vardı. Arkamı dönüp yavaşça kapıyı kapattım ve bir süre nefesimi düzenleme ihtiyacıyla arkam dönük bir şekilde bekledim.

"Pijaman güzelmiş"

Arkamdan gelen muzip sesle hemen gözlerim üzerime döndü. Onunla konuşurken pantolonla rahat edememiş üzerimi değiştirmiştim. Keşke değiştirmeseydim.

Üzerinde küçük kalpler olan iliklemeli pijama takımım vardı. Fakat daha beteri fosforlu renklerle süslenmiş hayvan desenli dizime kadar pijamanın üzerinden çektiğim çorabım dı. Soğuğu ayaklarımdan almam benim suçum değildi. Bu yüzden çoğu zaman katkat çorap giyer hatta babaannemin ördüğü patikleri bile botumun içine giyerdim Ankara soğuğunda.

Arkamı döndüm yavaşça ve bir elimle önüme düşmüş küçük saç tutamını kulağımın arkasına itekledim.

"Şey.. sen öyle bir şey demeden çağırınca bende aceleyle çıktım," dedim ve gözlerinin içine normalde olmayacak şekilde utanarak bakmaya başladım. "Yaran var sandım." diye tamamladım cümlemi. Beni baştan aşağı süzdü ve kafasını yana doğru çevirip kısık sesle hafiften sırıtarak bir şeyler söyledi ama duymadım.

Kurşun İzi Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin