Dere Boyu Kavaklar

üç

Denizin dibine bir masa kurmuştu. Peşinden usul usul yürüdüm. Bir kaç çeşit meze ve balık vardı masada. İt gibi açtım da ilk başta sinirden yok demiştim. Adam içeri almasa ne yerdim Allah bilir.

"Lan oğlum şu üstünü başını çıkarıp rahat otursaydın."

"Yemekten sonra çıkarırım. Soğumasın şimdi."

"İyi sen bilirsin. Alkol içiyor musun?"

"Görevde içmiyorum."

"İyi sana da koydum bardak."

"Görevde içmiyorum sağolun."

"Olum görevde misin de şuan?"

"Değil miyim? Sizi ikna etmek benim görevim."

"Ehh geç otur. Bu da görevin parçası olsun hadi hadi."

Bir şey demeden oturdum yemeye başladık. Balığın kılçığını çatalla ayıklarken üzerimde gözleri hissettim.

"Bir şey mi oldu?"

"Anlatsana hikayeni."

"Ne hikayesi?"

"Kimsin,necisin,kimlerdensin, gönlünün sahibi kim? Muhabbet et olum işte."

"Deniz, Deniz Akkurt."

"Ee?" dedi ağzı dolu bir şekilde.

"Askerim işte nasıl necisin."

"Oğlum senle de hiç muhabbet edilmiyor."

Güldüm. Mızmızlanması hoşuma gitmişti. Bence sempatik bir adamdı. Korkunç biri değildi. Korkum boşunaymış diye geçirdim içimden.

"Ya aslında ben pilotum ve üniversiteden de mühendis olarak mezun oldum aynı zamanda az çok biliyorsunuzdur sistemi. İşte kontrol yapıyorum uçakları falan. Neyse hayatımda aldığım en alakasız emiri aldım şuan ve buradayım."

"Heh şöyle konuş biraz."

Bardağıma rakı doldurup iki tane buz attı.

"Bu senin dilini açar herhalde."

Gülümseyip konuşmaya devam ettim.

"Valla gelirsen bir ay izne çıkacağım. Lütfen biraz hızlı ikna ol. Anamı özledim."

"Sanki birini daha özlemiş gibisin."

"Onu da özledim de."

"De?"

"Limoni takılıyoruz."

"Nasıl tanıştınız?"

"Beni niye merak ediyorsunuz anlamadım?"

"Muhabbet olsun diye."

"Bende size böyle istediğimi sorabilir miyim?"

"Sorabilirsin."

"Neden bıraktınız askerliği?"

"Seni ilgilendirmez."

"E ama sorabilirsin dediniz."

"Dedim ama cevap alabilirsin demedim."

"Siktir git." dedim sessizce

"Ayıp oluyo."

Biraz muhabbet edip yemeye devam etmiştik. Babamın sorumlu olduğu bölükteymiş daha önce.Babamda emekli yarbaydı. Ben mezun olmadan bir yıl önce vefat etmişti. Duyunca üzülmüştü. Şaşırdım açıkçası bu adamın duyguları varmış.

"Eee tek çocuk musun? Annen niye tek koskoca İstanbul'da?"

"Ablam doktor. Ankara'ya yerleşti evlenince. Abim vardı bir de." abim aklıma gelince biraz duraksadım. Ne kadar zaman geçse de kalbime ağrı giriyordu.