Annemin ölmediğini, üstüne üstlük abilerimin ve ablamın olduğunu 20 yaşında öğreniyordum!! Şaka gibi!
*. : ｡✿ * ﾟ * .: ｡ ✿ * ﾟ * . : ｡ ✿ *
(Düzenli olarak bölüm paylaşılır.)
(Ekleme: düzenli olarak değil canım yazmak istediğinde bölüm paylaşılır.)...
Oy önemli değil ama lütfen yorum yapmayı unutmayın!!
Yazım yanlışım varsa özür dilerim..
Şuanlık ilk bölümler olduğu için kısa yazıyorum ama ilerki bölümler daha uzun olacak...
İyi okumalar.... :)))
................?.............?...........?..
..........?...........?.........
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3. Bölüm~
Karşımdaki kişi kesinlikle hırsız değildi. Lütfen düşündüğüm kişi olmasın!
Buz mavisi gözleri, dağınık kahve saçları, bol siyah bir tişört ve eşofmanla karşımda adeta bir afet-i devrân duruyordu.
Maşallah!
Bana benzeyen yüz hatları oldukça dikkatimi çekmişti. Onun Oğuz olduğunu anladığımda az önce yaptıklarım yüzünden utançla geri çekildim.
"İzgi! N'oluyor burada kızım? Oğuz?!"
"Anne? Sen bu hırsızı nereden tanıyorsun?" Oğuz'un söylediği şeylerle gözüm çiftleşen develer görmüş gibi sonuna kadar açıldı. Tabii ağzımda ona oranla açıldı.
"Sensin be hırsız!"
"Biriniz olayları anlatabilir mi!?" Barlas'ın sert sesiyle herkes yerinden sıçradı ama Oğuz ifadesiz gözlerle ona baktı. Ben ise altıma sıçtığım belli olmasın diye şirin şirin sırıtmaya çalışıyordum.
O nasıl sesti amk.
"Bak şimdi Barlascım," hepsi bana dehşetle dönerken Barlas gözlerini kıstı. Oha ben ne dedim lan az önce!
Neyse battı balık yan gider, diyerekten.
"Ben su içmeye kalkmıştım. Aniden ağzımı kapattığı için bende onu hırsız sandım. Sonra biz kavga ederken siz geldiniz."
"Bu kim?" diyen Oğuz'u, Baturay cevapladı.
"Kayıp kardeşimiz." yuh pezevenk! Öyle mi söylenir bu!
Oğuz tuhaf bir şekilde yine tepki vermedi. Boş bakışlarını hepimizin üzerinde gezdirdi ve omuz silkerek, "Uykum var benim, ben uyanana kadar odama girmeyin." dedi ve merdivenlere yöneldi.
Ciddi olamazdı değil mi?! Tepki bu mu yani!
Acaba hissiz mi?
He amk, çok zekisin sen.
Ben arkasından şokla bakarken Mercan elimi tuttu. "Sen onu takma. O hep böyledir. Bizle konuştuğuna şükrediyoruz." onu başımla onayladım.
Herkes odasına çıkmak için hareketlendiğinde bende odama yöneldim.
