Annemin ölmediğini, üstüne üstlük abilerimin ve ablamın olduğunu 20 yaşında öğreniyordum!! Şaka gibi!
*. : ｡✿ * ﾟ * .: ｡ ✿ * ﾟ * . : ｡ ✿ *
(Düzenli olarak bölüm paylaşılır.)
(Ekleme: düzenli olarak değil canım yazmak istediğinde bölüm paylaşılır.)...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
19. Bölüm~
Yemek çok güzel geçmişti. Seher yemekten sonra işleri olduğunu söyleyip gitmişti. Şimdi ise hepimiz koltukta oturmuş çay içiyorduk.
"Ee Savaşcım annenler ne iş yapıyor yavrum?"
Ha bir de bu vardı. Annem sabahtan beri Savaş'a soru soruyordu. Ne kadar kaş göz yapsamda dinlemiyordu. İdil ise bundan çok memnun olmuş hatta arada eliyle kalp yapmıştı. Neyseki abimler görmemişti. Zaten Savaş'a olan bakışları bakış değildi, bir de bununla mı uğraşacaktım.
"Annem ve babam ayrı efendim. Annemin ailesinin durumu iyi olduğu için annem şirketlerden birinde çalışıyor. Ve gerçekten şirketlerin hisselerinin büyümesinde çok payı oldu."
"Ne kadar güzel! Bir gün tanışmak isterim annenle."
"Tabi olur."
Savaş öyle efendi konuşuyordu ki gözlerime inanamıyordum. Ayak ayak üstüne bile atmamıştı o derece!! Savaş'ı tanıyan birisi onu bu hâlde görse kesinlikle kalpten giderdi.
Anneme yapma der gibi baktığımda elini yumruk yapıp baş parmağını açtı ve çaktırmadan salladı bu, oldu bu iş, demekti. Bir tek kızlar ve ben gördüğümüz için şanslıydım.
Baturay, burnunu bir kabadayı gibi çekerek boğazını temizledi. Sert bakışlarını yanında oturan Savaş'a çevirdi. Bir elini Savaş'ın omzuna koydu, sıktı. "Demek benim kardeşimle beraber kayıyorsunuz aslan parçası." dedi. Ve...o kesinlikle korkutucu değildi.
Ablamın bıyık altından gülmeye başlamasıyla benimde ağzımdan küçük bir kıkırtı çıktı. Baturay bana sert olduğunu düşündüğü bir bakış attı. Fakat daha çok fok balıklarına benziyordu.
